Premiata Forneria Marconi - Per Un Amico 1972

1972 yılı İtalya’sında 2 grup öne çıkar. Banco del Mutuo Soccorso(BDMS) ve Premiata Forneria Marconi (PFM) grupları. Le orme her iki gruba göre biraz geri plandadır. Bunun sebebi, BDMS ve PFM’nin 1972 yılında 2‘şer albüm çıkarmış olmasıdır.

İlk olarak en sevdiğim albümü yazmıştım. ‘Storia di un minuto’ adlı albüm hala en sevdiğim italyan progresif rock albümüdür. Ancak PFM’nin ‘Storia di un minuto’ ile aynı yıl içinde, 1972 yılında, çıkan başka bir albümü daha var. ‘Per Un Amico’ .

Per Un Amico. Bir Arkadaş İçin.

‘Per Un Amico’ albümü de ‘Storia di un minuto’ albümü gibi kısa bir albüm. 34 dakika. İnsan böyle bir müziğin hiç bitmemesini istiyor. Artık elimizde olanlarla yetinmesini öğreneceğiz.

Dinlerken şunda hemfikir olmamız gerekiyor. PFM’nin 1972 yılında ki iki albümü de italyan progresif rock türünün değil, tüm zamanların en iyi progresif rock albümlerinden sadece iki tanesidir. Sadece İngiliz yada Alman ekolü temel alarak progresif rock müziği hakkında konuşamayız.

İlk parça, Appena un Po’(Sadece biraz); Parçanın bütününde İngiliz progresif rock devleri King Crimson ve Gentle Giant esintisi var, üzerine Akdeniz ve İtalyan ezgileri eklenmiş. Parçanın girişindeki (1. Dakika sonrası) klasik gitarı Greg Lake (ELP) çalıyor deseler, inanacak çok kişi görürsünüz. Gitarist Franco Mussida gerçekten övgüyü, dinlenmeyi ve örnek alınmayı hakediyor.

Generale (General), albümün 2. Parçası. ELP’nin 1970-1973 arası müziklerine benzer bir giriş ile başlıyor. Artısı ise Mauro Pagani’nin Kemanı. Caz-fusion temelli harmanlanmış çok güzel bir parça. Mauro Pagani kemanı bırakıp, flüt’e geçince daha da güzel bir parça oluyor. Jet-Lag albümü öncesi denemelik bir caz-fusion parçası.

3. parça, albüme adını veren ‘Per Un Amico’ Mauro Pagani’nin Flüt’ü ve Flavio Premoli’nin  klavyesi ile başlıyor. Franco Mussida’nın sesi kadife bir elbise’ye dokunur gibi yumuşacık. ‘Per Un Amico’ Gentle Giant müziğinin İtalyanca versiyonları gibi. Sonuç, Mauro Pagani’nin muhteşen keman solosu.

4. parça. Il Banchetto (Ziyafet); PFM’nin tüm zamanlarının gerçek müzikal atmosferici oluşturacak bir parça. Sonraları verdikleri hemen hemen bütün konserlerinin müzikal atmosferinin temelini bu parçada görebilirsiniz. Parçanın ortasında yeralan Arp sesi dinleyeni başka zamanlara götürüyor. Flavio Premoli parçanın son kısmında piyanosuyla, sanki Keith Emerson’a selam gönderiyor.

Son parça; Geranio (İtalyanca bir çiçek ismi); Yumuşacık bir müzikle başlıyor, 3 dakika kadar bu yumuşak havayı taşıdıktan sonra, Beat benzeri müzikal yapıyla koro başlıyor.  Senfonik yapı eklektik bir şekilde bir arada tutulunca, gitarında, flütünde, kemanında dinlenmesi bambaşka bir hal alıyor. Bitişi albümde ikinci kez Keith Emerson’a selam gönderişi gibi.

Ve bitti. Biliyorum, her dinlediğimde daha da fazlasını istiyorum, ve her dinleyenin de istedeğini biliyorum,   fakat bitti.  Progresif rock albümlerinin en önemlilerinden birisi olan, ‘Per Un Amico’ 34 dakika içinde sona erdi. Ne demiştik, elimizde olanlarla yetinmesini öğrenip, bileceğiz. Ne yapmalıyız, diğer albümlerini dinlemeye de geçmeliyiz.

Son olara, PFM’nin stüdyo kayıtları ise, bir çok efsane olmuş progresif rock gruplarından çok daha kaliteli bir müzikal atmosfere, kayıta sahiptir. Albümdeki bütün enstrümanların sade seslerini duyabilirsiniz.

1. Appena un Po' (7:43)
2. Generale (4:18)
3. Per un Amico (5:23)
4. Il Banchetto (8:39)
5. Geranio (8:03)

- Franco Mussida / Vokal, 12 Telli Gitar, Chitarrone Ve Mandocello (İtalyan telli çalgılar), Gitar
- Franz Di Cioccio / Davul, Perküsyon, Vokal
- Mauro Pagani / Flüt (alto), Vocals, Flüt, Keman
- Giorgio Piazza / Bas Gitar, Vokal
- Flavio Premoli / Klavye, Org (Hammond), Vokal, Moog Synt, Mellotron, Tubular bells (Çanları), Klavsen, Piyano