Senfonik Progresif Rock
Bunlardan birisi İngiliz progresif rock gruplarından Camel. Camel’in belki de üzerinde en çok uğraştığı albümlerden birisi, ‘Snow Goose’. Kısa kısa pasajların bolca bulunduğu Camel’in ‘Snow Goose’ albümü progresif rock müziğinin temel taşlarından biri olmuş bir albüm.
‘Snow Goose’ zamanın ötesine geçmiş bir albümdür.
‘Snow Goose’ Paul Gallico adlı bir yazarın kitabıdır. Camel üyeleri ‘Snow Goose’ kitabı üzerine bu albümü oluşturmuş. Albüm içinde ki bütün parçalar kitabın hikayesinin önemli yerlerini anlatır. O yüzden albümde ki parçalar üzerine tek tek yazmayacağım. İlginçtir, yazar Paul Gallico sigara içmeyen birisi. Camel grubun ismi de aynı zamanda bir sigara markası; yazarın haklarına sahip yayıncı ile Camel grubu mahkemelik olmuştur.
Albüm kapağında bulunan kaz, hikayenin temel öğelerindendir. Albüm kapağı da albümün müziği kadar saf, temiz ve güzeldir.
‘Snow Goose’ albümü müziğiyle hayattan zevk almanızı sağlar, müzikal yapısı o kadar ilericidir (progresif) ki, günümüzde hala ‘Snow Goose’ gibi bir albümün müzikal atmosferini yakalayabilmiş müzik albümleri yok denecek kadar azdır. Evet, albümün üzerinden 40 yıl geçti. En az bir 40 yıl kadar daha dinlenecektir.
Benim beğendiğim gitaristlerin pozisyonları çok farklıdır. Örnek olarak ben Robert Fripp (King Crimson), Steve Hackett(Genesis), Steve Howe (YES) tarzı gitaristleri severim. David Gilmour yada Andrew Latimer gibi gitaristler biraz daha farklı, bana göre. Ancak genel kabul gören ve bilinen bahsettiğim ikinci gruptaki gitaristler. Saykodelik ve bluesvari gitar sololarıyla ön plana çıkarlar. Genel olarak rock dinleyicileri (progresif rock dinleyicileri hariç) tarafından da kabul gören bu tarz gitar çalan müzisyenlerdir.
Camel müziğinin oluşumunda da gitarist Andrew Latimer’in varlığı tartışılamaz. Pink Floyd gitaristi David Gilmour tartışılamadığı gibi. Andrew Latimer de Camel müziğinde saykodelik bluesvari gitar soloları kullanır. Ancak Camel’in iki albümünde bu gitar soloları çok kısadır yada yok denecek kadar azdır. İlki ‘Snow Goose’ ikincisi, ‘Moonmadness’albümü. Dolayısıyla bu albümleri dinlerken Camel grubunun bilindik gitar sololarını bulamazsınız. Yada sadece kumda ki izler gibi gitar sololarını hissedersiniz. ‘Moonmadness’ biraz daha neşeli bir albümken, ‘Snow Goose’ çok dramatik bir albümdür.
Camel grubunun ikinci en önemli müzisyeni Peter Bardens. Camel grubu daha albüm yapmadan önce Peter Bardens’in progresif rock albümü olarak değerlendirilen albümü vardır. 70’lerin Org’u (Hammond) nasıl kullanılırına bir albümle güzel örnek veristi, 1970 yılında. Camel progresif rock dünyasına biraz geç katılmış bir gruptur. Ama kısa zamanda en önemli gruplarından birisi haline gelmiştir.
Grubun diğer müzisyenleri geri planda mıdır. Tabii ki değildir. Doug Ferguson’ın bas gitarı ve Andy Ward’ın ritmik davulu progresif rock müziğin temeline işlenecek en güzel müzisyenlerinden ikisidir.
Albümü bütünüyle dinlemeye başlamadan önce tavsiye edeceğim bir kaç parça; ‘Rhayader’ ve ‘Rhayader Goes To Town’ parçalarını dinleyin. ‘Dunkirk’ parçasını da dinleyebilirsiniz. Parçalar en azından albümü dinlemeye başlamadan kafanızda bir fikir oluşmasını sağlar.
1. The Great Marsh (2:02)
2. Rhayader (3:01)
3. Rhayader Goes To Town (5:20)
4. Sanctuary (1:05)
5. Fritha (1:19)
6. The Snow Goose (3:12)
7. Friendship (1:44)
8. Migration (2:01)
9. Rhayader Alone (1:50)
10. Flight Of The Snow Goose (2:40)
11. Preparation (3:58)
12. Dunkirk (5:19)
13. Epitaph (2:07)
14. Fritha Alone (1:40)
15. La Princesse Perdue (4:44)
16. The Great Marsh (1:20)
- Andy Latimer / Elektrik, Akustik & Slayt Gitar, Flüt, Sözsül Vokal (8,11)
- Peter Bardens / Org & pipe Org, Minimoog & ARP Odyssey Synth (ses düzenleyici), Akustik & Elektirk Piyano
- Doug Ferguson / Bas Gitar,
- Andy Ward / Davul, Varispeed Perküsyon, Vibrafon
With:
- David Bedford / Orkestra Şefi ve Aranjör
- Londra Senfoni Orkestrası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.