Osanna - L'uomo - 1971

Bizim romantik rock’çılarımız genelde şöyle söyler; ‘Keşke 70’ler de yaşasaydık’.  Ara sıra bana da öyle olmuyor değil. Osanna’nın ilk albümü olan ‘L’uomo’ (İnsan) albümünü dinlerken oluyor, mesela. Şöyle diyorum kendi kendime, ’Keşke 70’lerin İtalya’sında yaşasaydım’. Evet, kesinlikle Osanna konserlerinin müdavimlerinden biri olurdum.


İtalyan progresif rock Altın çağının başlangıcının öncesi. Yani 1972 öncesi.

Osanna klasik İtalyan progresif rock grupları dışında bir grup. İlk albümü ‘L’uomo’ içinde Hard Rock, Saykodelik, Deneysel (Experimental), Blues, Caz, Folk Müzik,,ne ararsanız var. 1960’ların sonunda ortaya çıkan Heavy Phsyc (Ağır Saykodelik) gruplarına örnek gösterilecek bir grup iken aynı zaman da, heavy progresif rock örneği de olabilecek bir grup. Osanna’nın yaptığı müziğin kategorilendirmesi bir hayli zor. Belki Erken dönem (Proto-RPI (Rock Progresivo Italiano))  İtalyan progresif rock diyebiliriz.

Osanna Napoli’li bir grup. Ne için belirtmek durumundayız, Napoli’ler diğer İtalyanlardan farklı oldukları için. Ve bu yaptıkları müziklere de yansıyor. Osanna yaptığı müzikte akdeniz İtalyan müziğine göre daha çok ortadoğu müziklerini andırıyor. 1975-76 yıllarında ortodoğu müziklerini daha belirgin bir şekilde kullanıyorlar.



Albümde ki parçaları tek tek anlatmaktansa bütün albüm için birşeyler söylemek daha yerinde olur. Saksafon ve Flüt’te yer alan Elio D’anna, dönemin Jethro  Tull’dan İan Anderson’u aratmayacak şekilde başarılı. Dahası Elio D’anna albümü dinlerken deyim yerindeyse yırtık dondan çıkar gibi ortaya çıkıp saksofonu bağırtıyor. Free jazz ne zaman ortaya çıktı ve kullanıldı bilmiyorum ama Elio’nun Saksafonu Free Jazz’a örnektir. Elio’nun Bariton Saksafonu bana Meksikalı yönetmen Robert Rodriguez'in film müziklerinde kullandığı saksafonu’nu hatırlatıyor. Danilo Rustici’nin gitar soloları ise Jimi Hendrix gibi bir gitar virtiözünün soloları gibi, çoşku verici.  Uzun sololar yok, ama kısa sololar baymayıp dinleyeni ayık tutuyor.

Albüm İngilizce ve İtalyanca karışık olarak oluşturulmuş. ‘İtalyanca anlamıyorum ben, dinleyemem’ mazeretini ortadan kaldırıyor.

Son parça ‘Lady Power’ Jimi Hendrix hayranlarını sevindirecek türden bir parça.

Benim favori parçalarım İngilizce olan ‘Mirror Train’ ile İtalyanca olan ‘L’amore Vincerà di nuovo’ ve albüme ismini veren ‘L’uomo’. 1971 İtalyasında Osanna konserinde bağıra bağıra eşlik etmek isterdim. Özellikle ‘L’amore Vincerà di nuovo’ parçasında.

İtalyan progresif rock müziği can’dır, canan’dır, tekrar tekrar dinlersin. Kaparsın, dinlemezsin bir süre sonra, tekrar açarsın, başlarsın dinlemeye yine.

Osanna grup üyelerinin yüzleri boyalıdır. Biz boyalı yüzü ilk aklımıza gelen Marillion vokali ‘Fish’ten tanıyıp, biliyoruz. Ama aynı yıl, 1970-71 yılında Genesis’in Peter Gabriel’i de yüzünü boyayarak konserlere çıktığınıda biliyoruz. Ve aynı yıl Genesis İtalya turundayken, onlara eşlik eden Osanna grubudur. Osanna’nın yüzlerini boyamasını Peter Gabriel’den almıştır diyemesekte, etkilenmiş olmaları muhtemeldir.

Osanna müziğine, Osanna progresif rock’ına başlamak için en ideal albümü, ilk albümü ‘L’uomo’ albümüdür. Bir kaç yıl sonra iyice olgunlaştıktan sonra progresif rock dünyasının başyapıtlarına bir albüm ekleyeceklerdir.

1. Introduzione (3:26)
2. L'uomo (3:34)
3. Mirror Train (4:56)
4. Non sei vissuto mai (6:00)
5. Vado verso una meta (3:15)
6. In un vecchio cieco (3:31)
7. L'amore vincerà di nuovo (6:13)
8. Everybody's Gonna See You Die (3:04)
9. Lady Power (3:56)

Grup Elemanları
- Elio D'anna / Flüt, Piccolo (küçük) Flüt, Tenor ve Bariton Saksafon,
- Lino Vairetti / Vokal, 12 Telli Gitar, Mızıka, Hammond Org, Synth (Ses Düzenleyici)
- Danilo Rustici / Gitar, 12 Telli guitar, Org (Pipe), electronics
- Lello Brandi / Bas Gitar
- Massimo Guarino / Davul, Perküsyon