Jeff Wayne - War of The Worlds 1978

Eğer siz de benim gibi sadece progresif rock dinliyor ve sadece bilim kurgu filmleri izliyor olsaydınız, Jeff Wayne'nin 'War of The Worlds' albümünü kesinlikle ezbere biliyor olurdunuz. Hatta bilim kurgu'ya sarma sebeplerimden birisi progresif rock'ın kendisidir. Etki tepki meselesi.

H.G. Wells'in romanından radyo oyunlarına, filmlere uyarlanan 'War of The Worlds' 1978 yılında Jeff Wayne tarafından müziğe Rock Opera tarzında uyarlandı. Son olarak 11 yıl önce Steven Spielberg tarafından efsaneleşmiş romanın filmi de yapıldı. Hem kitabını okuyan, hem filmlerini izleyen ve hem de müziğini bilen biri olarak diyebileceğim, gelmiş geçmiş en iyi bilim kurgu hikayelerinden birisidir, 'War of The Worlds'.

Bilim kurgu'nun amacı; insanı temel alarak bilimin ve teknolojinin geçmişte, günümüzde ve gelecekte hayatımıza olan etkilerini edebi bir dille anlatmaktır. Bilim kurgu'nun yaratıcısı diyebileceğim H.G. Wells'te her zaman insanı temel alarak hikayeleriyle bize yol göstermiştir.

Kitabı okumayan, filmi izlemeyen ve de albümü bilmeyenler için 'War of The Worlds'u özet geçeyim. İnsanlar ortaya çıkmadan milyon yıllar önce Mars'lar dünyayı köleleştirmek için yeraltına gizlenirler. Günümüze geldiğimizde saklandıkları yerden diğer Marslıların yardımlarıyla ortaya çıkarlar. Sonrasında dünya üzerinde yaşayan insanları avlamaya başlarlar. İnsanoğlu da bu olanlara karşılık verir. Marslılar ve dünyalılar arasında ki savaş bir süre sonra dünyalılar lehine döner. Hikayenin sonunda dünyalılar kazanır. Ancak dünyalıların yani insanoğlunun bu zaferi kendisinden değil, adapte oldukları virüs ve bakteriler sayesindedir. H.G. Wells bir başka eserinde ki gibi (zaman makinesi) evrimi en iyi şekilde anlatır. 'War of The Worlds' hikayesinde adaptasyon anlatılmıştır. Tabi anlayana. Günümüzde hala evrim tartışan insanlar var.

Albüme gelirsek; 12 Eylül 1980 darbesi sonrası ülkenin dışarıya kapanması sonucu 90'ların ortalarına kadar dünya'dan bi haber olarak yaşadık. Avrupa'dan gelen bir çok müzik türü ve sinema filmi yok denecek kadar azdı. Bu yüzden bir çok progresif rock grubunu ve türünü 90'ların ikinci yarısından itibaren öğrenmeye başladık. Bütün bunlara rağmen Jeff Wayne'nin 'War of The Worlds' kesinlikle biliyoruz. Albümün bütünü boyunca sürekli tekrarlanan yarı orkestral yarı disko tarzı, jenerik müziği de diyebileceğimiz kısmını ezbere biliyoruz. 32. Gün açılış ve kapanış müziği...

Jeff Wayne, bir orkestra şefi olarak piyano ve klavsen'in başında albüme liderlik ediyor. Albümde Jeff Wayne haricinde kimler yok ki. Aktör Richard Burton anlatıcı, daha sonraları Steve Hackett'ın (Genesis) grubunda vokallik yapan Chris Thompson, Moody Blues'un vokalisti Justin Hayward, Phil Lynott (Thin Lizzy) vokaller kısmında albüme çok şey katmışlar.  'Forever Autumn' parçasında Justin Hayward vokal olarak şarkıyı ön plana taşımış. Dinlerken bir anda Moody Blues çalıyor hissine kapılabilirsiniz.

Müzikal anlamda albüm 70'li yılların disko, senfonik rock, elektronik sesler, kozmik rock ve orkestral rock karıştırılarak ortaya konmuş gerçek bir rock opera. Albümde enstrüman kullanımları üst düzey ancak progresif rock'ta gördüğümüz doğaçlamalar ve deneysellik pek yok. Jeff Wayne daha çok döneminin, 70'li yılların üst düzey kaliteli müziklerinin harmanlanmasını yapmış. Böyle yaparak en progresif rock'ın en müstesna albümlerinden biri ortaya çıkmış.

Albümü bir bilim kurgu filmi izler gibi dinleyiniz. Keza albüm 1 bucuk saatlik süresiyle normal bir film uzunluğundadır. Albüm içinde öne çıkan parçalar var gibi gözüküyor olsa da, nasıl ki bir kitabı yada filmi yarım yamalak bitiremiyorsanız, 'War of The Worlds' albümünü de öyle yarım bırakmayın. 1 buçuk saatinizi ayırın. Bütünüyle albümü dinleyiniz.

1. The Eve of the War (9:06)
2. Horsell Common and the Heat Ray (11:36)
3. The Artilleryman and the Fighting Machine (10:36)
4. Forever Autumn (7:43)
5. Thunder Child (6:10)
6. The Red Weed (5:55)
7. The Spirit of Man (11:41)
8. The Red Weed (part 2) (6:51)
9. Brave New World (12:13)
10. Dead London (8:37)
11. Epilogue (Part 1) (2:42)
12. Epilogue (Part 2) (NASA) (2:02)

Süre : 95.06

- Jeff Wayne / Piyano, Klavsen, Şef ve Orkestrasyonlar

- Richard Burton / Konuşmacı (The Journalist)
- Justin Hayward / Vokal (1,4,14-16), Konuşmacı (Thoughts of the Journalist)
- Chris Thompson / Vokal (5), Konuşmacı (Voice of Humanity)
- Phil Lynott / Vokal (7,13), Konuşmacı (Parson Nathaniel)
- Julie Covington / Vokal (7,13), Konuşmacı (Beth)
- David Essex / Vokals (9), Konuşmacı (The Artilleryman)

- Chris Spedding / Gitar
- Jo Partridge / Gitar, Konuşmacı (The Heat Ray)
- Ken Freeman / Synthesizer (ses düzenleyicisi)
- Paul Hart / Piyano (6,8)
- George Fenton / autoharp, Katran Davul, Santur
- Herbie Flowers / Bas Gitar
- Barry Morgan / Davul
- Roy Jones / Perküsyon
- Barry Da Souza / Perküsyon
- Ray Cooper / Perküsyon
- Gary Osborne / Geri Vokal (Arka Sesler)
- Billy Lawrie /  Geri Vokal
- Paul Vigrass /  Geri Vokal
- Geraldine "Pest" Wayne / Ses efektleri
- Jerry Wayne / Voice of NASA Control (12), Dramatik & Hikâye Yönetim, Yönetim
- Doreen Wayne / Senarist