Camel - Mirage 1974

Camel grubu ilk albümünde bulamadığı başarıyı çok geçmeden bir sonraki 'Mirage' albümünde buldu. Bir çok kişiye göre Camel'in en iyi albümlerinden birisi olarak kabul edilse de, ben en iyi albümleri olarak 'Snow Goose' ve 'Moodmadnes' albümlerini söylerim. Madem ki Camel grubu senfonik progresif rock grubu olarak geçiyor, çıkardığı albümlerden senfonik progresif'e en iyi örnek albümleri 'Snow Goose' ve Moodmadnes' albümleridir. Diğer albümleri gibi 'Mirage' albümü de senfonik progresif'ten ziyade İngiltere çıkışlı progresif rock akımlarından Canterbury'e çok daha yakın. 'Mirage' albümünü dinledikten sonra bir de Canterbury akımının en önemli gruplarından Caravan'ı dinlediğiniz zaman ne dediğimi daha çok anlarsınız. Tabii bu durum Camel grubunu kötü bir grup yapmıyor ancak yapılan müziğin kategorilendirmesin de sorun çıkıyor. Melodik bir klavye var diye senfonik bu diyen insanlar dolu ortalıkta.

Camel üyelerinin hepsi üst düzey profesyonel müzisyen iken Andrew Latimer'in dramatik ve ağlamaklı gitar soloları ve Peter Bardens'in kozmik org'u, her ikisini grupta biraz daha ön plana çıkartıyor. Camel müziğinde en akılda kalıcı şey kuşkusuz Andrew Latimer'in gitar soloları. 70'lerden günümüze kadar her on yılda en az 4-5 ağlamaklı, dramatik gitar solosu mevcuttur. Peter Bardens ise kozmik melodik org'u ile Camel'in 70'li yıllarda en ön planda olan ismi. 80'ler de gruptan ayrılınca Camel grubunda sadece Andrew Latimer ön planda kalıyor.

'Mirage' albümünde en bilinen 'Lady Fantasy' parçası. Aslında sadece bu albümde değil, bütün Camel tarihinde en bilinen parçalarının başında geliyor. Bunda kesinlikle Andrew Latimer'in gitar solosu etkin rol oynuyor. Andrew Latimer bluesvari gitar sololarıyla David Gilmour ve Frank Bornemann ile en akılda kalıcı gitaristlerden birisi benim için, 'Lady Fantasy' parçasında da bu bluesvari melodik gitar solosunu duyarız.

'Lady Fantasy' parçasını 3 bölüme ayırmışlar ancak 3'ten fazla bölüm var gibi duruyor. Sert ağır rock müzikten melodik yapıya sonra da cazımsı havaya bürünen, o da yetmeyip kozmik sesler çıkartarak saykodelik rock yapısına bürünüyor.  Başından sonuna kadar progresif rock'ın en orijinal parçalarından birisi.

'Freefall' parçası klasik dramatik, melodik Camel müziklerinden birisi değil. O yüzden parça da çok akılda kalıcı olmuyor Camel dinleyicisi için. Sevemediğim için aklımda kalıcı da olmadı. Ara ara araya giren gereksiz gitar solosu org'un melodik yapısını fazlasıyla bozuyor. Davul ve bas gitar caz üzerinden giderken Andrew Latimer'in çok güzel ama gereksiz, iğreti duran gitar solosunu bu parçada sevemedim, evet!.

'Supertwister' albüm bazında düşündüğümde en sevdiğim parça. Nasıl sevilmez ki böyle bir parça. Parçaya başlar başlamaz kendinizi bir masal dünyasında gezinirken buluyorsunuz. Andrew Latimer'in mükemmel flüt'ü masalın içinde çayırlarda dolaştırıyor. Böyle bir parça sevilmez de ne yapılır!...

'Nimrodel / The Procession / The White Rider' 3 bölümlük yine başka bir masal parçası. Tolkien'in 'Yüzüklerin Efendisi' kitabından bir bölümü (Gandalf) anlatıyor.  Dinlemeye başladıktan sonra ortaçağvari (ortadünya) davulları ve insan seslerini duyabilirsiniz. Parça 'Lady Fantasy' ile birlikte albümden hatırladığım ve ezberlediğim iki parçadan birisi. O kadar ki şimdi dinlerken bile Peter Bardens hangi tuşa basacak onu bile biliyorum. Parçanın ortası Peter Bardens'in en yaratıcı org sololarından birisini barındırıyor. 'Lady Fantasy' parçasıyla yetinmeyin, böyle bir parçayı da kesinlikle dinleme listenize alın.

'Eartrise', tipik bir Canterbury örneği. Bol bol caz öğeleri, folklorik ezgiler, seri davul, melodik org ve melodik sürekli hızlana solo gitar. Aynı zamanda Camel'in akılda kalıcı müziğinin birebir örneği.

Hep Andrew Latimer ve Peter Bardens'ten bahsettik. Bas gitarist Doug Ferguson ve aksak ritim davul uzmanı Andy Ward'ı bahsetmezsek olmaz. Camel grubu sadece iki elemandan oluşan bir grup değil. Camel müziğinin oluşmasında Andrew Latimer ve Peter Bardens kadar emeği olan Doug Ferguson ve Andy Ward'da unutulmaması gereken iki önemli profesyonel müzisyen.

Camel müziği, evet Camel grubunun da kendine özgü bir müziği var, Canterbury üzerinden senfonik progresif'e kaymaya çalışan bir havası var. Bahsettiğim sonra ki albümlerinden 'Snow Goose' ve 'Moodmadness' gerçekten birer senfonik progresif örneği iken, 'Mirage' albümü henüz Canterbury etkisinden sıyrılabilmiş değil.

Camel grubunu dinleyin, dinlemekle kalmayın tanıdığınız herkese de dinletin. Camel hem progresif rock hem de rock dünyası için çok önemli bir gruptur.

1. Freefall (5.47)
2. Supertwister (3-20)
3. Nimrodel / The Procession / The White Rider (9.12)
4. Eartrise (6.42)
5. Lady Fantasy (12.46)
- a. Encounter
- b. Smiles For You
- c. Lady Fantasy

Süre : 37.47

Andrew Latimer / Solo Gitar, Flüt, Vokal
Peter Bardens / Org, Piyano, Minimoog, Mellotron, Vokal(1,5)
Doug Ferguson / Bas Gitar, Vokal
Andy Ward / Davul, Perküsyon