Peter Hammill rock dünyasının en az bilinen ozanlarından. Birkaç yazı öncesinde Jethro Tull yazarken Ian Anderson içinde ozan sözünü kullanmıştım. Jethro Tull albümlerini bilenler Peter Hammill hakkında niye böyle dediğimi gayet iyi anlayacaktır.
Ancak Peter Hammill'i Ian Anderson ile değilde Bob Dylan ile kıyaslamayı tercih ederim. Cevabı çok basit, folk müzik. Jethro Tull'un ilk albümleri daha çok saykodelik ve blues ağırlıktaydı. Peter Hammill ise Bob Dylan gibi akustik ve folk etkisinde müzik yapıyordu.
'Aerosol Grey Machine', Van der Graaf Generator grubunun ilk albümü. Aslında Peter Hammill'in solo albümü olması gerekiriyordu.
Şöyle ki; Peter Hammill yazdığı parçaları albüm yapmak için bir plak şirketiyle anlaşıyor. Ancak albümde çalacak müzisyen yok. Bir süre bekletildikten sonra bir kaç müzisyen bulunuyor. Ancak albüm Peter Hammill'in solo albümü olarak değil, Peter Hammill ve sonradan katılan müzisyenlerin aralarında anlaştıkları Van der Graaf Generator (bundan sonra VDGG diyeceğim)adı altında çıkıyor. 1 yıl sonra ise; Peter Hammill hem VDGG ile birlikte hem de kendi solo albümünü çıkarmaya başlıyor. Benim için Peter Hammill rock dünyasının en üretken isimlerinden biri.
1960'larda müzik yapmaya başlayıp, 1970'lerde progresif rock'a dönen bir çok grup var. Moody Blues, YES, Genesis, The Who gibi. Aslında 1960'larda bir progresif rock (ilerici rock) tanımı yok. İlk olarak King Crimson'ın 1969 yılında ki albümü için söyleniyor bu tanım. Daha sonra 60'lardan gelen bir çok grubun müziği için progresif rock tanımı kullanılmaya başlıyor. Beatles'ın 1967'de ki albümü içinde progresif rock tanımı 67'de değil, daha sonraları söyleniyor. Dolayısıyla 60'larda yapılan müziğin progresif rock'a etkisi çok büyük.
VDGG grubu da, YES, Genesis gibi 60'lardan gelen bir grup. Yukarıda da dediğim gibi Peter Hammill'in solo albümü olarak çıkması gereken bu albüm VDGG adı altında çıkıyor. Yani sonradan çıkaracakları albümlerden bir hayli farklı bir albüm ama yine de VDGG sesleri taşıyor. Hugh Evans'ın davullarını yada Hugh Button'un org'unu rahatlıkla ayırtedebiliyorum. Tabii ki Peter Hammill'in sesini de.
Ancak David Jackson saksafonu ile gruba dahil olmuş değil. 70'lerin klasik VDGG'nin müzikal atmosferinden farklı olan en önemli sebep.
Albüm VDGG'nin ilk albümü. Peter Hammill'in akustik gitarı, Al Stewart'ın 60'larda ki albümlerini hatırlatıyor. Tabii folklorik etkisiyle.
'Aerosol Grey Machine', folklorik olduğu kadar dönemin saykodelik müziğinden de etkilenmiş bir albüm. Albüm içindeki bir çok parça 60'ların saykodelik rock'ını anımsatıyor. Akılda kalıcı olan parçalarda yok değil. 'Afterwards', 'Into A Game', 'Orthenthian Street (part1-2)', 'Necromancer' ve tabii ki daha sonraları VDGG'nin efsane parçalarından olacak olan 'Octopos'.
Favori parçalarımı ise 'Afterwards' ve 'Into A Game'. 'Afterwards', 'Refugess' ve 'House With No Door' parçaları gibi karamsar ve aşırı romantik bir havaya sahip. 'Into A Game' ise iki parça halinde. İlk bölümü akustik gitar ve org ile başlayıp hızlanmaya başlıyor. Peter Hammill'in vokali ve akustik gitarı alıp bir yerlere götürüyor. İkinci bölüm ise, 4. dakikadan itibaren başlıyor. Hugh Evans'ın perküsyon ve zilleri ile başlayan parçaya ilaveten bas gitar var. VDGG'nin klasik müzikal yapısından oldukça farklı. En son geçen yıl çıkardıkları albümde buna benzer bir parça vardı. Perküsyon, bas gitar ve org ile yapılabilecek en güzel parçalardan.
Van der Graaf Generator'un 'Aerosol Grey Machine' adlı bu ilk albümü 10 parçadan oluşuyor. 90'lı yıllarda tekrar basımında fazladan iki parça daha var. Ben ilk, 1969 yılında çıkan albümünün parça listesini koydum. 'Giant Squid' ve 'Ferret & Featherbird' parçalarını da dinleyiniz.
VDGG'nin bu ilk albümü VDGG efsanesine (benim için gerçekten efsane grupların başında geliyor) başlamak için ideal bir albüm değil. Albüm daha çok saykodelik ve folk müziğin etkisi altında olduğu için tam olarak VDGG müziğidir diyemem. Ama VDGG efsanesi öncesi ve sonrasında Peter Hammill'i öğrenmek için kesinlikle ideal bir albüm.
1. Afterwards (4.58)
2. Orthenthian St. (Part 1) (2.23)
3. Orthenthian St. (Part 2) (3.53)
4. Running Back (6.32)
5. Into A Game (5.56)
6. Aerosol Grey Machine (0.56)
7. Black Smoke Yen (1.18)
8. Aquarian (8.27)
9. Necromancer (3.30)
10. Octopus (7.41)
Süre : 45.34
Peter Hammill / Akustik Gitar, Vokal
Hugh Button / Piyano, Org, Perküsyon, Geri Vokal
Keith Ellis / Wah Wah Bas, Geri Vokal
Guy Evans / Davul, Perküsyon
Konuklar
Jeff Peach / Flüt (4)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.