Progresif rock albümleri paylaşan, Avustralya'lı biri vardı. Bloğunda eski ve yeni ilginç progresif rock albümleri paylaşıp yorumlar yazardı. 2007-8'de en çok takip ettiğim blog'lardan birisiydi. Hatta bir ara messenger adresini vermişti, sohbet ederiz diye. Eklemiştim, bir hayli de konuşmuştuk. Sonrasında blog'u kapatıp başka bir blog açtı. Bir süre sonra da albüm paylaşmayı da bıraktı.
O yıllarda, O'nun bloğ'undan, paylaştıklarından çok şey öğrendim. İyi hatırlıyorum, Novalis'i ilk o blog'dan görüp dinlemiştim. Porcupine Tree'yi sevmezdim o zamanlar. İlk albümlerini ve parçalarını paylaşmıştı. Porcupine Tree'yi de o blogdan dinleyip sevmeye başladım. Bir ara, yeni yıl için toplama bir link yapmıştı. Tai Phong'un 'Out of The Night' parçası da vardı. Novalis ile birlikte Tai Phong'u az dinlememiştim.
Tai Phong, 3 fransız 2 vietnam'lı müzisyenden oluşan senfonik progresif rock gruplarından biri. Grup ismini Vietmanlı bas gitarist Tai Shin'den alıyor. Grubun müzikleri de dönemin senfonik rock'ın özelliklerini taşıyor.
'Going Away', YES'in 60'ların sonunda, beat döneminden etkilenip benzer albümler yaptığı dönemi anımsattırıyor, özellikle davul, Bill Bruford'u.
Albümde en iğreti duran parça, 'Sister Jane'. 60'ların beat-saykodelik karışımı gibi duruyor. Belki o dönemi görmüş olsaydım, sevebilirdim bu tarz bir parçayı.
Belki de grup, o dönemde seslerini duyurabilmek için böyle bir parça yaptılar. Bilemedim.
'Crest' parçası da 'Going Away' ile Tony Kaye'li YES'in ilk dönemini anımsatıyor. Az biraz da Canterbury havası var. Bu tarz müzik anlayışıyla devam etmiş olsalardı keşke. Tahminimce daha çok hatırlanır olacaklardı.
'For Years And Years', melodik yapısının yanında cazımsı piyanosu ve Steve Howe benzeri çalan bir gitar var. Çok yavaş hareket eden parça, bazı yerlerde hızlanıyor gözükse de, yavaş bir parça.
'Field of Gold' parçasının ilk bölümü(parça iki bölümden oluşmuyor); Moody Blues, Barclay James Howard, Procol Horum tarzı gibi aşırı melodik, melankolik bir parça. Sözlerin bitip, klavye'nin çalmaya başlamasıyla melodik yapılı parçaların en güzellerinden biri ortaya çıkıyor. Üzerine de beraber, aynı anda çalınan iki elektrik gitar var. Sürekli tekrarlayan davul bas ikilisinin yanında klavyeler çok farklı bir atmosfer yaratıyor. Sonlarında da iki elektrik gitarın çalınıyor olması çok çok daha güzel bir melankolik atmosfer yaratıyor.
10 yıl önce dinlerken en sevdiğim gitar sololarından biriydi, son parça olan 'Out of The Night'da çalan gitarlar. 'Out of The Night' parçası da başlarken 'Field of Gold' parçası gibi aşırı melodik ve melankolik bir parça. Gecenin içinde esen rüzgarlar ve yağmurla başlıyor. Yavaşça akıp giden piyano ve vokaller ile tam bir kış gecesi parçası. İçinizi fazlasıyla ısıtacaktır kışın dinlediğinizde.
Bluesvari gitar soloları sevmesem de, 'Out of The Night' parçasının son 4 dakikasında çalan gitar solosu gerçekten dinlenmeyi hakediyor. İki elektrik gitarın birbirine yardım eder gibi oluyor oluşu da farklı bir hava katıyor. Harika bir gitar solosu.
Tai Phong, progresif rock için güzel örnek bir albüm olmamasına rağmen, senfonik progresif rock sevenlerin kaçırmaması gereken bir albüm. En önemlisi de sonradan Fransa'nın en kaliteli müzisyenlerinden biri olacak, söz yazarı ve besteci Jean-Jacgues Goldman var. 90'lı yıllarda Celine Dion'a parça vermişti.
'Tai Phong' albümünden sonra ikinci albümleri 'Windows' u da dinleyin. Bu albümdeki progresif öğelerin daha fazlası var.
1. Going Away (5.41)
2. Sister Jane (4.04)
3. Crest (3.25)
4. For Years And Years (8.33)
5. Field of Gold (7.37)
6. Out of The Night (11.25)
Süre : 40.45
Jean-Jacgues Goldman / Elektrik ve Akustik Gitar, Keman, Vokal
Khanh Mai / Elektrik ve Akustik Gitar, Vokal
Jean-Alain Gardet / Piyano, Org, Moog, Klavye
Tai Shin / Bas Gitar, Akustik Gitar, Moog, Vokal
Stephen Caussarieu / Davul, Perküsyon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.