Bu Blogda Ara

10 Nisan 2017 Pazartesi

Premiata Forneria Marconi - L'Isola di Niente 1974



1973 yılında Le Orme 'Felona e Sorona' adlı ikiz kardeş gezegenlerin arasında ki ilişkiyi konu alan bilimkurguluk bir albüm çıkarmışşlardı. Hemen ertesi yıl da PFM'de 'L'Isola di Niente' (Hiçliğin Adası) adlı fantastik hikayesi olan bir albüm çıkardılar. Progresif rock'ın en güzel albümlerinin çıktığı yıllardan İtalya'dan iki muhteşem albüm.


PFM ingilizce olarak çıkardıkları önceki albümlerinde (Photos Of Ghotos) birlikte çalıştıkları, King Crimson'ın ilk albümlerinde parçaların sözlerini yazan Peter Sinfield'de bu albümde 'Is My Face On Straight' parçasının sözlerini yazarak katkıda bulunuyor. Grup ayrı olarak Belçika kökenli bas gitarist Patrick Djivas'ı bünyesine alıyor. Patrick Djivas uzun yıllar PFM'nin kadrosunda olacaktır.

Bir önceki ingilizce albüm denemesi 'Photos Of Ghotos'u zamanında pek beğenmemiştim, hala daha bana iğreti geliyor. Kötü bir albüm diye söylemiyorum ancak diğer albümleriyle kıyaslamaya da girmiyorum. Ki zaten albüm ilk iki albümdeki parçaların ingilizce sözler yazılarak tekrar söylenmiş haliydi.

'L'Isola di Niente' albümü ise 1972 yılında çıkardıkları ilk iki albümün kalitesinde. Hatta yer yer caz füzyon(caz görünümlü), klasik müzik ve opera'nın eşsiz kullanımınında ki yaratıcılık mükemmel ötesi.

'L'Isola di Niente' İtalyan operası tarzında bir koro ile başlıyor. Her dinleyişimde aklımda 1950'lilerin fantastik filmleri geliyor. O filmlerde de buna benzer müzikler kullanılıyordu. Günümüzde ise yine klasik müzik ezgili müzikler kullanılıyor olsa da, artık yoğun olarak elektronik müzikler var. İki küsür dakikalık bu girişinden sonra bir anda King Crimson mı çalıyor demeye başlıyorsunuz ama çalan PFM'in yeni kadrosu. Avantgard ve opera'nın mükemmel uyumu. 'L'Isola di Niente' sonrasında klasik müzik, ingiliz tarzı senfonik yapılı müziklere benzerliği olan mükemmel bir parça ortaya çıkartıyor. Genesis'ten yada YES'den muhakkak etkilenmişlerdir ancak böyle bir parçayı bir çok Genesis, YES parçasına tercih ederim.

'L'Isola di Niente', mükemmel müzikal yapısıyla senfonik progresif rock'ın şahaserlerinden.

İngilizce sözlü olan 'Is My Face On Straight'(sözler Peter Sinfield), sanırım PFM'nin ingilizce söylediği en güzel parça. PFM'nin italyan grubu olduğunu bilmesem muhtemelen ingiliz sanardım grubu. Senfonik avantgard bir havayla başlıyor parça. Devamında Rio-avantgard (Rio bayram müziği havası) havanın da estiği bir senfonik progresif rock parçasına dönüşüyor. Flütü daha sonraları italya'nın en önemli müzisyenlerinden Fabrizo de Andre'nin solo albümlerinin prodüktörlüğünü de yapacak olan Mauro Pagani çalıyor. Mauro Pagani hala progresif rock'da keman yada flüt deyince aklıma gelen bir kaç müzisyenden birisi.

'La Luna Nuova'(Yeni Ay), 'E Festa'dan sonra PFM'nin ikinci marşı. Yukarıda söylediğim Fabrizio de Andre ile daha sonra birlikte verecekleri konserlerinde Fabrizio bu parçayı seslendiyor. Klasik italyan folklorik seslerin kullanımıyla başlayan parça bir süre sonra klasik müziğe dönüşüyor. Dinlerken sanki hiç kimsenin yaşamadığı o adada, insanlıktan uzak tamamen doğanın içinde buluyorsunuz kendinizi. 'E Festa' gibi hareketli bir marş değil belki ama PFM deyince hatırlanması gereken ilk parçalardan.

'Dolcissima Maria'(tatlı meryem), yumuşacık klavye, akustik gitar ve keman tınılarıyla güzel bir PFM parçası. Dinlerken aklıma ELP'nin Greg Lake parçaları geliyor. 'Dolcissima Maria' parçası çok daha iyi Greg Lake parçalarından. Yılın herhangi bir döneminde rahatlıkla dinleyebilir ve her dinlediğinizde size mutluluk verir.

'Via Lumiere', mükemmel bir caz füzyon parçalarından birisi. PFM bir kaç yıl sonra caz füzyon örneği olan 'Jet-Lag' hazırlık yapıyor sanki bu parçayla. İtalyan gruplarının niye italyan progresif rock (Rock Progressive İtaliano) diye geçtiğini bu parçada daha rahat anlayabiliriz. Yaptıkları müziğin bir şablonu yok. Banco ve Le Orme gibi PFM'de bakışı sadece kaliteli müzik yapmak. Yaptıkları müzik senfonik olmuş yada caz-füzyon olmuş yahut eklektik yapıda olmuş, hiç bir önemi yok. O yüzden PFM'yi de senfonik progresif rock grubu yada caz-füzyon grubu olarak değil, italyan progresif rock grubu olarak görüyorum. 'Via Lumiere' PFM'nin caz-füzyon ile senfoniğin nasıl birleştirileceğinin en güzel örneklerinden. Aynısını Banco'nun albümlerinde de rahatlıkla görebilirsiniz. Via RPI, Yaşa italyan progresif rock.

'L'Isola di Niente' albümü PFM'nin en önemli albümlerinden biri olduğu kadar progresif rock'ın da en önemli albümlerinden bir tanesi. İtalyanca anlayamayabilirsiniz ama müzikten anlayabilirsiniz.

Karşınızda 'L'Isola di Niente' albümü duruyor. Progresif rock'ın şaheserlerinden.

1. L'Isola di Niente (10.42)
2. Is My Face On Straight (6.38)
3. La Luna Nuova (6.21)
4. Dolcissima Maria (4.01)
5. Via Lumiere (7.21)

Süre : 35.29

Franco Mussida / Elektrik ve Akustik Gitar, Vokal
Flavio Premoli / Klavyeler, Vokal
Mauro Pagani / Keman, Flüt, Vokal
Jan Patrick Djivas / Bas Gitar, Vokal
Franz Di Cioccio / Davul, Perküsyon, Vokal

Konuklar
Milano Paolina Akedemi Korosu
Claudio Fabi / Koro Koordinatörü, Prodüktör

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.