Il Tempio Delle Clessidre - Il Tempio Delme Clessidre 2010

Geçen gün geçmiş zamanlardan temel grupların albümlerine ara verip günümüzden bir albüm sıkıştırayım araya dedim. Yeni çıkan gruplara baktım, son yılların en iyi albüm listelerine baktım beğenemedim bir türlü. Sonra nasıl olduysa aklıma Elisa Montaldo'nun grubu geldi. Elisa Montaldo'yu eski facebook hesabımdan hatırlıyorum. İlk çıkan albümleri ile de onun paylaşımları sayesinde tanıştım. Şimdi Facebook hesabımı kapattığım için yeni orijinal albümleri takip etmekte zorlanıyorum.

Yeni albüm yazısı için hemen Elisa Montaldo'nun grubu 'Il Tempio delle Clessidre'nin ilk albümünü buldum. Bulur bulmaz da albümü dinlemeye başladım. Ancak niye ise dün pek keyfim yoktu, şarap yada bira da  yoktu, keyfimi yerine getirecek. Albümü üstüste iki kez dinledikten sonra yazıya giriş bile yapamadan bıraktım.. Her neyse  biralarımı ve şarabımı bugün aldım. Şimdi hem içip hem yazıyı yazıyorum.

Elisa Montaldo, grubun kurucusu.  Albümde ki bütün tuşlu çalgılar Elisa Montaldo tarafından çalınıyor. Parçaların da büyük çoğunluğu kendisine ait. Çevresine topladığı yetenekli müzisyenlerle grubun ilk albümünü çıkardı.

Vokal için ise 'Zarathustra' albümüyle (Zerdüşt) progresif rock'ın unutulmaz albümlerinden birine imza atan Musea Rosenbach vokalini getirmiş. Sonuç olarak 2000'ler sonrasının en güzel progresif rock albümlerinden biri ortaya çıkmış.

Albüm çok güzel olmasına rağmen, dün akşam da farkettiğim, bazı parçalarda kullanılan klavyeler neoprog ekolünün müzikal yapısına öykündüğü için mükemel yada başyapıtlık bir albüm diyemeyeceğim. Bu öykünme kötü yada çok bariz değil ama yine de dinlerken hafif bir baygınlık getiriyor.

Neoprog'a öykünme deyince yanlış anlaşılmasın. Albüm neoprog öykünmesi değil. 'Il Tempio delle Clessidre' albümü klasik diye tabir edebileceğim 70'lerin senfonik italyan progresif rock öykünmesi. Kopyalama gibi bir şey de aklımıza gelmesin. 'Quella Vecchia Locanda', 'Banco del Mutuo Soccorso'(her ikisini daha önce yazdım), Biglietto per L'inferno' (cehenneme bilet) ve tabii ki 'Museo Rosenbach' gibi dönemin senfonik italyan progresif'in devleri aklınıza gelsin. Albümünün müzikalitesinin temelleri olan gruplar bunlar.

Albüm konsept bir albüm. Parçalar birbirleriyle ilintili değil ama parçalar tek bir şeyi anlatıyor.

Zerdüşt.

1972 yılında Museo Rosenbach'ın çıkardığı efsanevi 'Zarathustra' (daha önce yazdım bu albümü) albümünün 2000'lerde ki versiyonu. Elisa Montaldo'nun entellektüelliği ve müzikal yaratıcılığını albüm dinlerken görmemek aptallıktır. 'Zarathustra' (yani zerdüştü) tekrar canlandırmakla kalmamış, bu eyleminde 40 yıl önceki Museo Rosenbach grubunun vokali Stefano (Lupo) Galifi'yi tekrar mikrofon başına getirmiş. Ve çok da iyi etmiş. Bir yandan 1972'nin Museo Rosenbach'ını duyarken bir yandan da modern zamanların progresif rock'ını nasıl olması gerektiğini.

Albüm konsept albüm. 'Zarathustra' albümünde ki gibi Niçe'nin zerdüşt kitabı progresif rock'da kullanılmış. Dolayısıyla albüm, bir çok progresif rock grubunun konu edindiği fantastik, bilim kurgu, politika, mitoloji'yi temel almıyor. Niçe'nin nihilist felsefesini konu alıyor. En önemlisi de albümün sözlerinin felsefik anlamlarının yoğun oluşu. İtalyanca bilmiyorsanız bile, parçaların sözlerini bulup Türkçe'ye çevirip okuyun.

Albümdeki parçaları tek tek yazmaktansa sadece bir parçayı anlatmak bile yeterli.

'Danza Esoterica Di Natura' (Doğanın ezoterizm dansı).

Elinizde bir meşaleyle yıkılmış bir şehrin çamurlu sokaklarında yürüyorsunuz. Devlet yıkılmış, medeniyet çökmüş, bir umutla insanlığa yol göstermek için yaşamaya,  varolmaya çalışıyorsunuz. Etrafınızda ki bütün o yıkık dökük şehir, insanlığın doğaya başkaldırısının sonucu. Kafanızda kurguladıklarınızla yol mu göstereceksiniz son kalan insan nesline.


Parçayı dinlerken ve Niçe'nin söylediklerini hatırlarken bunlar geliyor aklıma. Ayrıca albümde ki Museo Rosenbach müziğine en çok öykünüldüğü yer, kesinlikle bu parça. Başlangıcından bitimine kadar avant-garde senfonik yapı her yerinizi sarıyor. Bence albümün de özeti olan parça 'Danza Esoterica Di Natura'.

Eksik, eksik demesem daha iyi olur aslında, albümün bazı yerlerinde kolaycılığa (neoprog öykünmesi) kaçılmasına rağmen son yılların en tutarlı albümlerinden biri. Modern progresif rock'ın en güzel örneklerinden. Il Tempio Delle Clessidre unutulmayacak, gözardı edilmeyecek gruplardan biri.

1. Verso L'Alba (2.52)
2. Insolita Parte Di Me (7.21)
3. Boccadasse (5.21)
4. Le Due Meta Della Notte (5.19)
5. La Stanza Nascosta (5.10)
6. Danza Esoterica Di Natura (6.13)
7. Faldistorium (6.02)
8. L'Attesa (4.36)
9. Il Centro Sottile (10.40)
10. Antidoto Mentale (3.49)

Süre : 57:23

Stefano 'Lupo' Galifi / Vokal
Giulio Canepa / Gitar
Elisa Montaldo / Piyano, Org, Klavye, Vokal, Fx
Fabio Gremo / Bas Gitar
Paolo Tixi / Davul

Konuklar
Antonio Fantinuoli / Çello (5)
Max Manfredi / Anlatım (7)