Kıta avrupasından çıkıp şöyle bir dolaşalım deyip İspanya'ya gittikten sonra şimdi sıra Arjantin'de. Arjantin'in sadece 2 albümüyle progresif rock dünyasında varolan Crucis grubu.
Son iki haftadır aynı grupların ardarda albümlerini yazmam, işimi kolaylaştırdı açıkçası. ELP ve Birth Control'den sonra Crucis'in albümlerini de ardarda yazacağım. İkinci albümünü daha çok sevmiş olsam da, yazma tercihim ilk albüm oldu. Herhangi bir sebebi de yok.
Crucis, günümüzde müzik yapmıyor ama çıkardığı iki albümle döneminin dışına çıkamamış, dolayısıyla popüler olamamış olsa da, günümüzde 70'lerin bilinmeyen gruplarını, albümlerini takip edenlerin çok iyi bildiği bir grup. Bundan on yıl kadar önce pinkfloydturk.com sitesinin forumlarında progresif rock üzerine tartışılırken (ve albüm paylaşırlarken) ilk kez dinlemiştim. Çok iyi hatırlarım, o zamanlar beyoğlunda otururdum. İşyeri cağaloğlundaydı. Cağaloğlundan beyoğluna kadar yürüyerek gelirken Crucis grubunu da az dinlemedim.
Crucis'in aynı adlı ilk albümü, dönemin Camel, ELP, Focus(caz-rock gitarı), Osanna ve Modry Effect karışımı desem fazla abartmış olmam. Ancak o dönemin o senfonik müziği ile caz-rock öyle güzel biraraya getirilmiş ki, Crucis kendisine has bir müzikal yapı oluşturmuş. Albüm içindeki parçaları teker teker dinlerseniz, her parçada bir başka prog grubuna benzerlik bulabilirken bir o kadar da Crucis grubunun kendine özgü müziği duyarsınız.
'Todo Tiempo Posible' ağır org ve ağır caz-rock gitarlar öyle güzel bir armoni oluşturmuşlar ki, daha açılış parçasında bütün dikkatinizi vermeye başlıyorsunuz. Osanna, New Trolls, Delirium benzeri vokaller, senfonik italyan progresif rock'ın caz-rock versiyonunu duyacaksınız. Arjantin'in nüfüsunun önemli bir kısmınında italyan göçmeni olduğunu hatırlarsak, bu benzerlik çok da absürd olmaz. Hatta daha dikkatli dinlerseniz parçayı, bir başka italyan grubu Area'yı bile anımsarsınız.
'Mes'; bas gitar Keith Emersonvari org kullanımı değil de, synth ile bezenmiş ve desteklenmiş olsaydı, bu parça için kolaylıkla Goblin benzeri diyebilirdim. Hatta sadece müziği dinlesem Goblin parçası olduğunu bile ileri sürebilirdim. 'Mes', ikinci parça olarak, cazımsı bas gitar ve elektrik gitar üzerine Keith Emerson tarzı klavye ile albümün kalitesini sürdürüyor.
Albümde progresif rock'ın altın döneminin mükemmelliğine 'Corto Amanecer' ile devam ediyoruz. Parça Peter Bardens(Camel) benzeri bir org ile başlıyor. Camel'in o ilk döneminde ki Canterbury havasını biraz daha sert ve daha güzel senfonik bir yapıyı yansıtıyor. Camel benzeri bir tarz ile başlıyor belki ama Osanna tarzında devam ediyor. Belki de ben, çok fazla italyan progresif dinlediğim için Crucis vokalleri yabancı gelmiyor. Kısa bir parça olmasına rağmen 'Corto Amanecer', ilk iki parçada ki kaliteyi bir parça daha yükseltiyor. Benim görüşüm tabii.
'La Triste Visin Del Entierro Propio', italyan senfonik progresif rock'ına uygun düşecek bir parça. Sanırım bir keman'ı eksik, Alusa Fallax'a benzememesi için. İtalyanlardan fazlalık olarak yine Caz-rock gitarı var. 70'ler dönemi progresif rock'ını yansıtan harika bir parça.
'Irinico Ser', hard rock girişi ve caz aksak ritimleriyle yarı yarıya Deep purple ve Semiramis anımsatıyor. Elektrik gitarın Caz-rock'tan vazgeçip hard rock'a yönelmesi ve Jon Lord vari org solosu, bu benzetmelerime sebeptir. 'Irinico Ser' hard rock temelli güzel senfonik parça.
'Determinados Espejos' parçasında ise İtalyan progresif'inin öncülerinden Osanna ve Hollandalı Focus'u rahatlıkla hissedersiniz. Parçayı tanımlamak yada anlatmak için yeterli değildir çünkü harika bir moog solosu var. Moog solosunun üzerine bir de caz-rock gitar solosu var. Bu tarz caz-rock gitar soloları dinlemek isterseniz, Crucis'in bu sololarından hoşnut kaldıysanız adresiniz Modry Effect adresiniz olsun. Rahatlıkla söyleyebilirim ki, albümün en güzel parçası.
'Recluso Artista', son parça, final parçası. Önceki 6 parçanın kalitesinden ödün vermeden bitirmişlerdir. Bu tarz müzikal kalitesini düşürmeden albüm yapan az grup vardır. Caz rock temelli bir başka parça olan 'Recluso Artista' melodik, senfonik bir şekilde başlar, devam eder, karmaşık armoniler ile birlikte sona erer.
'Crucis' albümü için çok fazla grup benzetmelerime kanmayın. Crucis grubunun kullandığı teknikler 70'lerin 10'larca grubu tarafından kullanılmıştır. O yüzden Crucis'i Crucis olarak dinleyin ve yaptığı ilk albümle kendi müzikal kalitesini ortaya koyduğunun farkına varın.
Grubun ikinci albümünü de bugün yarın yazarım, sanırım. Albümü, başyapıtlık bir progresif rock albümü olarak dinleyiniz ve yetinmeyip, ikinci albümünü de dinleyin.
1. Todo Tiempo Posible (4.15)
2. Mes (4.54)
3. Corto Amanecer (2.55)
4. La Triste Visin Del Entierro Propio (5.00)
5. Irinico Ser (4.06)
6. Determinados Espejos (6.54)
7. Recluso Artista (6.45)
Süre : 35.00
Gustavo Montesano / Bas Gitar, Vokal
Anibal Kerpel / Hammond Org, Fender org, Moog, Synth (ses düzenleyicisi), Piyano
Pino Marrone / Gitar
Gonzalo Farrugia / Davul, Perküsyon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.