Klaus Schulze - Irrlicht 1972

Klaus Schulze, bir çok krautrock müzisyenleri gibi Almanların son dönem çıkardığı en önemli müzisyenlerinden olan Karlheinz Stockhousen öğrencilerinden birisiydi. Tangerine Dream'in ilk albümünde davulcu olarak bulunuyordu ancak ilk albüm sonrası kendi müziğini yapmaya karar vererek elektronik müziğin öncü (avantgard) isimlerinden oldu. Aynı dönemde yine bir başka krautrock grubu Ashra Tempel'ın kuruculuğunu da yaptı.

Klaus Schulze, krautrock'ın önemli isimleriyle yaptığı çalışmalarla tanındığı kadar, elektronik müzik ile ilgilenenler tarafından da bilinen bir isim. Hatta hemen hemen dünya üzerindeki bütün insanların müziklerini bildiği Kitaro'ya elektronik müziğe doğru yol gösteren kişi. Far East Family Band'ın bir Almanya konserinde Klaus Schulze ile tanışması ve Klaus Schulze'den etkilenmesi sonucu bugün biz Kitaro ismine sahibiz. 

'Irrlicht' albümü Klaus Schulze'nin ilk çalışması ve albüm tamamen avantgard bir atmosferde. Bolca deneyselliğin bulunduğu bu ilk albümde Klaus Schulze elektronik müziğin avantgard dönemini yansıtıyor. Sonra hazırlayacağı ve kendisini efsane haline getirecek albümlerden bir hayli farklı bir albüm. 

'Irrlicht', daha çok Tangerine Dream'in 'Zeit' ve 'Atem' albümlerine benziyor. Bu benzeyiş ise albümün tamamen avantgard bir atmosfere sahip olmasından kaynaklı sanırım. Belki Klaus Schulze yanına bir kaç müzisyen almış olsaydı, müziğin kalitesi bakımından o dönemin Tangerine Dream müziğiyle yarışabilirdi. Bu ilk albümünde Tangerine Dream'e göre biraz daha geri planda kalmış gibi gözüküyor. 

1972 çıkışlı 'Irrlicht' albümünde 3 parça var. 'Satz' adlı bu üç parça da avantgard-elektronik atmosferiyle dinleyeni hipnotize edebilir. Müzik o kadar yoğun ve depresif ki, dinleyen kendisini bir ormanda cadılarla başbaşa bulabilir. Ama ben elektronik (kozmik de diyebilirim) müziği dinlerken evreni düşünmeyi tercih ederim. 

İlk parça, 'Ebene (1. Movement Plain)'. Albümde ayaklarımı yerden kesen tek parça. Avantgard, kaotik atmosferi ile elektronik müziğin erken döneminin tadını çıkartıyorum her dinlediğimde. 

Devam parçası kısacık olan 'Ebene (2.  Movement Thunderstrom)'. Atmosferik, elektronik karmaşık sesler ile başlıyor ve mimimalist bir şekilde devam ederek bitiyor. 

'Satz'ın son bölümü, 'Exil Sils Maria (3. Movement – Sils Maria Exile)'. Minimalist bir atmosferde başlıyor. Ara sıra dalgalanmalar olsa da parçayı yine aynı minimalist bir atmosferle, sakin bir şekilde bitiyor. 

Son parça 'Dungeon' ise 2006 tekrar basımında bonus olarak konulmuş. İlk üç parçadan bir hayli farklı. Klasik diyebileceğim Klaus Schulze müziğine benziyor. Dinlerken müzik sanki okyanus ortasında dalga seslerine benziyor. Okyanus'un ortasında bir bot ile hareket ettiğinizi düşünün. O sessizliğin içinde okyanus'un sesini duyarsınız ya sizi deli edecek şekilde; 'Dungeon', (zindan) da sizi aynı şekilde deli eder. 

Klaus Schulze'nin bu başlangıç albümü elektronik progresif rock için zorunlu değil. Klaus Schulze'nin müziğinin nereden esinlendiğini anlamak için ise en ideal albüm. 

Klaus Schulze efsanesi başlıyor. 

Dungeon (zindan)

1. Satz 1 – Ebene (1. Movement Plain) (23.23)

2. Satz 2 – Ebene (2.  Movement Thunderstrom) (5.40)

3. Satz 3 – Exil Sils Maria (3. Movement – Sils Maria Exile) (21.26)

4. Dungeon (24.00) (2006)

Süre : 74.31 

Klaus Schulze / Org, Gitar, Perküsyoni Sesler, Synth (ses düzenleyicisi

Colloquim Orkestrası / Keman, Çello, Korna, Flüt, Aboe, Çift Bas