Semiramis - Dedicato A Frazz 1973

Semiramis grubu da tek albümlük gruplardan. Dinleyici bulmakta zorlanan bir çok grup ilk albümü yaptıktan bir süre sonra müziği bırakıyorlar. Diğer müzik türlerinde de böyle olduğunu sanmıyorum. Sanırım bu durum sadece progresif rock yapmaya çalışan gruplar için geçerli.

İtalyan progresif rock’ının müzikal anlamda en iyi albümlerinden birisi tek albümlük Semiramis grubuna ait. 1973 yılında çıkardıkları albümle yıllar sonra internetin ortaya çıkmasıyla grubun bu tek albümü de tanındı. ‘Dedicato A Frazz’ progresif rock’ın altın çağından günümüze gelen nadide albümlerden.

10 yıl öncesinde internet’te şimdiki gibi sosyal paylaşım siteleri yoktu. Ne facebook ne de twitter gibi siteler vardı. Hatta google bile o kadar ünlü değildi. Hani windows live‘ın meşhur olduğu dönem. O zamanlar bu tarz paylaşım siteleri yokken, ben de forumları takip ediyordum. En çok Pinkfloydturk.net’in sitesinin forum kısmında vakit geçiriyordum. Youtube bile bu kadar gözde değildi. İşte o zamanlarda forum kısmında görüp dinlediğim albümlerden birisiydi Semiramis bu albümü de. Bildiğim kadarıyla sitenin artık forum kısmı yok.

Semiramis grubu ismini eski dünyanın merkezi konumunda ki Babil’i kuran ilk kraliçelerinden almışlar.

*****

‘Dedicato A Frazz’ albümü konsept bir albüm. Albüm kapağında bulunan yeşil yüz ile bir palyaço betimlenmiş. Albümün kahramanı da zaten bir palyaço. Bir palyaço’nun sevinçli, eğlenceli hayatını yaşarken kendi varlığının farkına varmasıyla ilgili hikaye. Sokaklarda, luna park’ta eğlenirken an gelir, palyaço varoluşun üzücü gerçeğiyle yüzyüze gelir. Bu gerçeği kaldıramaz ve kendisini asarak, ölmeyi tercih eder. 70’li yılların progresif rock’çılarının yaratıcılıkları…

Albümün ilginç kısımlarından birisi de gitarist ve vokalistlik yapan Michele Zarrillo. Kendisi albüm kayıtlarında iken 16 yaşındaydı. Ayrıca albümde ki parça yazımlarında da katkısı var. Albümü dinlerken o güçlü ve bağıran ses Michele Zarrillo’ya ait. Rush grubunun sert gitar riff’lerinin bolca benzer riffleri de 16 yaşında ki Michele Zarrillo’ya ait. Maalesef albümden sonra müzik yapmıyor.

'Dedicato A Frazz’ Frazz’a adak. Albümde Frazz diye bir parça da var. Yukarı da bahsettiğim palyaço, grup üyelerinin baş harflerinden oluşturulmuş hayali bir karakter. ‘Frazz’; Faenza, Reddovide, Artegiani, Zarrillo, Zarrillo.

'La bottega del rigattiere’ antik eşyaların satıldığı bir dükkan. İçinde kuklalar, palyaçoların bulunduğu. Giriş kısmı ve devamı Frank Zappa’nın Rio (bayram) rock havasında. Parçanın orta kısımları ise aynı dönemin İtalyasında PFM tarzı senfonik rock öğelerinin bolluğu var. Melodik vibrafon ve melodik vokal.

Albümde en çok dikkatimi çeken şey klavye ve gitarın, Genesis benzeri oluşu. Tony Banks, Steve Hackett işbirliğini bu albümde Michele Zarrillo ve Maurizio Zarrillo üstlenmiş.

'Luna Park’ ilk parça gibi Rio rock havasında başlıyor. Michele Zarrillo gitarıyla diğerlerini peşinden sürüklüyor. Maurizio Zarrillo orguyla bir Tony Banks rolüne bürünüyor. Albümün konusu üzerinden hem klavye hem de gitarı üst üste dinleyince, aslında ne kadar da dramatik müzik olduğunu anlayabilirsiniz.

'Uno zoo di vetro’ Le orme’nin müzikal yapısıyla başlıyor. Ortaçağı hatırlatan senfonik org ve folklorik akustik gitar bir anda hard rock gitar riffleriyle kesiliyor. Geçiş çok uzun sürmüyor. Michele Zarrillo’nun senfonik gitar solosu tekrar iş başında. Sonuç yine ortaçağ senfonik müziğine dönüş.

'Per un strada affolata’ palyaçomuz sokak ortasında ki gösterisinde harika bir gitar solo çalar. İlk olarak kısa elektrik gitar devamında akustik gitar solosunu duyarsınız. Sonra yine Tony Banks-Steve Hackett işbirliğine benzer bir işbirliği çıkar önümüze.

'Dietro una porta di carta’ sakin, melodik derinden gelen org girişiyle başlar. Hem Genesis hem Le orme müzikal yapısını kullanarak güzel bir parça yaratmışlar. Albümün kahramanı palyoçanın etrafında gördüğü, hissettiği o bayram havasını (Rio) melodik org ile çok iyi yansıtmışlar. Dinlerken kendinizi sokak ortasında ki palyaço yerine koyun.

‘Frazz’ grup üyelerinin isimlerinin baş harflerinden oluştu demiştik. Yine bir bayram müziği havasıyla başlıyor bu parça da. Org ve gitar ön planda. Gitar solo kısmı yine bambaşka bir yaratıcılık örneği. Evet, yine Steve Hackett gitarına benzettim.

'Clown’; palyaço, albümde ki hikayenin kahramanı. Steve Hackett benzeri gitar doğaçlamasıyla başlanıyor parçaya. Davulda Paolo Faenza Rush’ın davulcusu Neil Peart sanki. Albümü harika bir şekilde başladığı gibi harika bir şekilde ‘Clown’ parçasıyla bitiyor.

Parçanın sonunda ki hüzünlü akustik gitarın tadına doyamadım bir türlü.

Ve palyaçomuz hayata veda ediyor.

Semiramis bu tek albümüyle hem italyan progresif rock’ın hem de senfonik progresif rock’ın başyapıtı olacak bir albüm ortaya çıkarmış. İtalyan devleri PFM, Banco, Le orme gibi grupların yanında hiç sırıtmadan yerini almışlar.

1. La bottega del rigattiere (6:01)
2. Luna Park (5:58)
3. Uno zoo di vetro (4:28)
4. Per un strada affolata (5:00)
5. Dietro una porta di carta (5:42)
6. Frazz (5:05)
7. Clown (4:34)
Süre : 36:48
- Paolo Faenza / Davul, Vibrafon, Timpani
- Marcello Reddovide / Bas Gitar, Çan
- Gianpiero Artegiani / Synthesizer (ses düzenleyici) , Klasik & 12 telli Gitar
- Michele Zarrillo / Elektrik & Akustik Gitar, Vokal
- Maurizio Zarrillo / Piyano, Org, Elektrik Piyano, Synthesizer