1975 yılında Captain Beefheart ile hazırladıkları canlı kayıtlardan oluşan albüm Frank Zappa geleneğinin en bilinen albümlerinden birisi. En azından benim için öyle. Albümün en dikkat çeken yanı ise rock dünyasından bazı önemli isimlerin olması. Terry Bozzio, Chester Thompson ve George Duke. George Duke klavye çalarken vokal’e de yardımcı oluyor. Terry Bozzio davul’da, 80’ler Genesis’inin değişmez ismi Chester Thompson ise iki parçada davulda yer alıyor.
Albümün iki parçası hariç, bütün parçalar canlı çalınarak kaydedilmiş. Giriş parçası ‘Debra Kadabra’. Avant-garde öğeleriyle ve gırtlağından sürekli bağıran Captain Beefheart vokaliyle albüme harika bir parçayla giriş yapıyorlar. Parçada ki bazı bölümleri günümüz progresif rock gruplarından ‘Birds and Buildigs’in müzikal yapısına benzetiyorum her dinlediğimde. Şöyle söylemiş olsam daha iyi olur; ‘Birds and Buildings’in etkilendiği grup ve müzisyenlerden birisi de Frank Zappa müziğidir. Müzikal olarak etkilenmişler ama Zappa müziğinin eğlencesi yok. İlk parça olan ‘Debra Kadabra’ ki saksafon beni gerçekten eğlendiriyor.
‘Carolina Hard-Core Ecstasy’ eğlenceli, komik diyalogları olan parça. Carolina’nın kullandığı ilaçtan bahseden ve dalga geçen bir parça. Parçanın avant-garde yapısını Bruce Fowler Trambon (Trompet’in bir büyüğü) ile taçlandırmış. Son bölümlerinde ki Frank Zappa blues rock gitar solosu insanı kendinden geçirtebiliyor.
‘Sam With the Showing Scalp Flat Top’; Captain Beefheart bir hikaye anlatırken arka planda ki müzisyenlar nasıl müzik yapacaklarına bir türlü karar verememişler. Bir avant-garde girişi mi, caz rock girişi mi yoksa blues rock girişi mi yapalım derken, Captain Beefheart hikayesini bitiriyor. Sonunda hepsi ortaya karışık bir müzik çıkıyor. Dikkat çekmiyor belki ama Frank Zappa ve arkadaşlarının yaratıcılıklarının nerelerde gezindiğini gösteriyor.
‘Poofter's Froth Wyoming Plans Ahead’ Blues ve amerikan halk müziği (country) ezgileri temelli başka bir eğlenceli parça. New Orelans’ta bir adam gördüm sokakta, kafası güzel geziyordu. Öne çıkan bir solo enstrüman yok ama yine de eğlenceli bir parça. 50’lerin rock’n roll dönemi hikayelerinden kopartılmış gibi.
‘200 Years Old’ bir önceki parça gibi, blues ve amerikan halk müziği ezgileriyle başlıyor. Parçanın ortasında ki blues gitar solosu, blues sevenleri tatmin eder. Beni blues değilde, Frank Zappa gitar solosu her zaman doyurmuştur. Bu parça da olduğu gibi.
‘Cucamonga’ kısa amerikan halk müziği ezgileriyle başlayan bir parça. Mızıka ve George Duke piyanosu başlı başına dinleme sebebi. Belki bizim için bir progresif rock örneği olmayabilir ama bir amerikalı için fazlasıyla deneysel ve ilerici bir müzik.
‘Advance Romance’, Led Zeppelin hayranlarını sahaya bekleriz. Led Zeppelin mi, Frank Zappa mı sorusuna ne cevap vereceklerini umursamam, Frank Zappa’yı tek geçerim bu parçayla. Albümde ki art rock türüne en yakın parça. 11 dakikalık parça da Frank Zappa ve arkadaşları blues, art rock karışımı bir eser yazmışlar. Hem de kopya edilemeyecek bir şekilde. Bence ‘Advance Romance’ parçası albümü standartların üzerine çıkaran iki parçadan biri. Diğeri albümün kapanış parçası ‘Muffin Man’, ki favorimdir.
‘Man With the Woman Head’ kısa bir parça. Müzikal olarakta anlamsız. Ama anlatılan hikaye ilginç olduğu kadar, eğlenceli de. Parçanın içinde avant-garde öğeler de bulabilirsiniz, caz füzyon öğeleri de. ‘Man With the Woman Head’ parçasında müzikten ziyade sözler ön planda olmuş.
‘Muffin Man’, albüm hakkında yazmaya iten parça. Daha doğrusu Zappa müziği albümlerinden hangisinden başlamalıyım sorusuna cevap ‘Muffin Man’ parçasının olduğu albüm. Böyle harika gitar solosu olan bir parçayı yok saymak, unutmak istemedim. Heves edip yazmak daha kolay geliyor bana. ‘Muffin Man’, top kek adam, çikolatalı pasta adam, şeker adam, laboratuarda masada incelenecek bir adam, artık siz ne derseniz öyle bir adam.
Hani denir ya, bu akşam sadece gitar dinlemek istiyorum diye, işte o gitar solosu en iyi olan parçalardan birisi ‘Muffin Man’’dir.
Frank Zappa müziğinde öyle derin felsefik anlamlar aramayın. Zaten Frank Zappa’nın da öyle bir derdi yoktu, böyle bir müziği yaparken. İçinde ki sisteme olan nefreti dalga geçerek, eğlenerek çıkarmayı tercih etti.
Ayrı olarak;
Frank Zappa progresif rock müziği geliştiriceğim diye Çin’e gitmeye kalkışmaz, afrika’nın ormanlarında da dolaşmaz. Elindekiyle, içinde yaşadığı toplumun müziğiyle harikalar yaratır. Bu albümde bunun kanıtlarından birisi.
1. Debra Kadabra (3:54)
2. Carolina Hard-Core Ecstasy (5:59)
3. Sam With the Showing Scalp Flat Top (2:51)
4. Poofter's Froth Wyoming Plans Ahead (3:03)
5. 200 Years Old (4:32)
6. Cucamonga (2:24)
7. Advance Romance (11:17)
8. Man With the Woman Head (1:28)
9. Muffin Man (5:30)
Süre: 40:58
- Frank Zappa / Gitar, Klavye, Vokal
- Captain Beefheart / Mızıka, Harp, Vokal
- George Duke / Klavye, Vokal
- Bruce Fowler / Trambon, Dans
- Tom Fowler / Bas Gitar
- Terry Bozzio / Davul
- Napoleon Murphy Brock / Saksafon, Vokal
- Denny Walley / Vokal, Slide Gitar
- Robert "Frog" Camarena – Vokal (Debra Kadabra)
- Chester Thompson / Davul (‘200 Years Old’ ve ‘Cucamonga’)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.