Premiata Forneria Marconi; benim için italyan progresif rock’ın babasıdır. Nasıl ki King Crimson için ‘Father of Progresive Rock’ deniyorsa, PFM içinde İtalyan progresif rock’ın babası denir.
‘Storia di un Munito’ albümü 1971 yılında tamamlanıp, 1972 yılında piyasaya sürülmüştür. Çıkış albümleridir. Ve albümün çıkışı İngiliz progresif rock grubu King Crimson gibi çok sükse yapmıştır. Benim en sevdiğim PFM albümlerinden birisidir. Böyle bir albüm kafa sallayarak dinlenilmez. Yağmur yağarken pencereden dışarıyı izleyerek dinlenecek bir albümdür. Bir başyapıttır.
Albümün bütününde klasik, caz, hard rock, folk ve marşları görebilirsiniz. Bu tür müziklerin nasıl muhteşem bir şekilde harmanlandığına ‘Storia di un Munito’ albümü örnektir. İtalyan progresif rock’ın babalarını dinlemeye başlamak için en iyi albüm.
Her parçasında sakinleştiriciliğin, dinlendiriciliğin olması hayranlığımı her dinleyişimde daha da çok arttırıyor. Çok defalar dinlemişimdir. Bu yazıyı yazarken şimdi 2. kez dinliyorum.
PFM grubu sadece albümleriyle değil, konserlerinde çaldıklarıyla da ne kadar profesyonel müzisyen olduklarını 40 küsür yıldır kanıtlıyorlar. Albümü dinledikten sonra bir de konser kayıtlarını dinleyin.
Bizim kültürümüzde ozan kültürü vardır. Neşet Ertaş, Aşık Veysel. Batı’da böyle bir kültür olmasa bile, bir çok batı ülkesinde bizde ki gibi ozanlaşan müzisyenler vardır. Amerika’dan Bob Dylan yada Jhonny Cash, İngiltere’den Al Stewart gibi. İtalya’dan da bir müzisyen var. Fabrizio De Andre. Bazı popüler Amerikan grupları Bob Dylan parçalarını çalarken, yada birlikte konserler verirken, İtalya’da da Fabrizio De Andre PFM ile konserler vermiştir. 1980 yılında birlikte yaptıkları bir konser albümleri de vardır. Askerliğimi yaparken o albümü az dinlememişimdir...Gerçek bir İtalyan müziği...Fabrizio De Andre daha çok Fikret Kızılok, Aşık Mahsuni Şerif tarzında, şarkıları sosyo-politiktir.
‘Storia di un Munito’ albümünün açılış parçası; Açılış. Introduzione. Kısa bir parçadır. Ama albümün özünü de yansıtır. Sonrasında gelen ‘Impressioni di Settembre’ (Eylül’ün görüntüsü) yumuşacık müziğiyle albüme odaklanmanızı daha fazla sağlar. Bu parça için ELP’nin ‘Lucky Man’ parçasından esinlenildiği söylense de, dinlenmesi bambaşka bir hazdır. İyi ki esinlenmişler!
Sonra ki parça ‘E Festa’. Bayram. Hani bazı grupların marş haline gelen parçaları vardır. The Doors’un ‘Light My Fire’, Pink Floyd’un ‘Another Brick İn The Wall’ gibi, PFM’nin marşı ‘E Festa’ adlı parçasıdır.
Not : Şuraya iliştireyim. İtalyanca festa sözü bayram demektir. Bizim bildiğimiz festival; festivale ete elveda demek. Festivale bir hristiyan geleneğidir. Bir ay yada 40 gün et yemezler.
Albümün çıktığı 1972 yılında o kadar çok övgüler alır ki, King Crimson davulcusu Peter Senfield İngiltere’den koşarak İtalya’ya gelip PFM grubunun elemanlarıyla bir İngilizce albüm yaparlar. Albümün yapımcılığı King Crimson davulcusu Peter Senfield’dir. 1973 yılında tek albümleriyle Los Angeles’ta büyük bir konser verirler. İsterseniz o albümün konser kayıtları internette dolaşıyor, bulup dinleyebilirsiniz.
Ve benim albümden en sevdiğim parça(lar). Dove... Quando...1. ve 2. Bölüm. Nerede… Ne Zaman…
İlk bölümü klasik gitarla Franco Mussida ustalığını o genç yaşında gösteriyor. 2. Bölüm klasik müzik gibi başlayıp caz’a dönebiliyor. 2. Bölümü dinlerken klasik müzik ve caz’ın birlikte nasıl çalındığını görebiliyoruz. 6 dakikalık parçayı dinlerken bir anda karşınıza Mauro Pagani’nin kemanı çıkabiliyor. Mauro Pagani İtalya’nın en güçlü kemancılarından birisidir.
Sondan bir önceki parçası ‘La Carrozza Di Hans’. (Hans'ın At Arabası) King Crimson tarzı bir giriş ve devamı. Flüt dinlerken King Crimson’ı hatırlatmıyor mu?, elbette hatırlatıyor… PFM’nin en sağlam parçalarından birisidir.
Son parça, bütün albümde olduğu gibi mükemmel bir şekilde bitiyor. Açılış ne kadar görkemliyse, kapanışta o kadar görkemli.
- Franz Di Ciocco / Davul, Moog, Vokal
- Franco Mussida / Elektrik ve Akustik gitar, 12 Telli Gitar, Mandoloncello (Ud'a benzer bir alet), Vokal
- Mauro Pagani / Flüt, Küçük Flüt, Keman, Vokal
- George Square / Bas Gitar, Vokal
- Flavio Premoli / Org, Piyano, Mellotron, Klavye, Moog, Vokal
2. Impressioni di Settembre (5:44)
3. E' Festa (4:52) 4. Dove... Quando... (Parte I) (4:08)
5. Dove... Quando... (Parte II) (6:00)
6. La Carrozza di Hans (6:46)
7. Grazie Davvero (5:52)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.