Bu Blogda Ara

11 Mayıs 2017 Perşembe

Harmonium – Si on avait besoin d'une cinquième saison 1975



Harmonium, kanadalı folk müzik üzerinden progresif rock yapan gelmiş geçmiş en iyi albümlerinden birisine imza attılar. 1975 yılı çıkışlı albümü 10 yıl önce ilk dinlememden sonra bile unutabilmiş değilim.


Harmonium, kısa ömürlü progresif rock gruplarından biri. 70'li yıllarda 3 stüdyo ve bir konser albümü yayınladılar. Grup dağıldıktan sonra gitarist (akustik) Serge Fiori rock albümleri çıkardıysa da, uzun ömürlü olmadı. Hem Harmonium grubunu hem de gitaristleri Serge Fiori'nin albümlerini ayrı ayrı zevklenerek hala dinlerim.



'Si On Avait Besoin D'une Cinguieme Sainson', konsept (bütünlüklü) bir albüm. Tek tanrılı dönem öncesi toplumların yılbaşını baharda kutladıkları gibi Harmonium'da albümlerine bahar ayından başlıyorlar. Sırasıyla bahar, yaz, sonbahar, kış ve 5. mevsim.

İlk parça olan 'Vert', adı gibi tam bahar sıcaklığını hissettiriyor. Flüt ile başlayan 'Vert', iki akustik gitarla ve Serge'nin yumuşak kadife sesiyle devam ediyor. 10 yıl önce ilk dinlediğimden beri aklımda kalan ilk parça. Harmonium'un en sevdiğim tarafı elektrik gitar olmadan rock yapıyor olmaları. Bu parçada da olduğu gibi akustik gitarlar, cazımsı haliyle çok güzel duruyor.

'Dixie'(yaz), güneşi en çok tepemizde gördüğümüz zamanda yapabileceğimiz en iyi şey, bütün yaşamlarda olduğu gibi tadını çıkarmak. 'Dixie' parçasında da insan olarak yapacağımız şey dans etmektir sanırım. Harmonium'da bunu düşünmüş olmalı ki, 'Dixie' parçası kıpır kıpır. Akustik gitarlara 1940-50'lerin dans ritimleri ve klarnet eklenince 4000 yıl öncesinin paganları, şamanları gibi dinleyenin dans edesi geliyor.

'Depuis L'Automne' (sonbahar),  yazın bitimiyle herkes bir melankolik, depresif hallere girer. Parça da buna uygun olarak başlıyor. O yazdan gelen hareketlilik de yitirilmemiş. Her iki zamanda da duyguların çarpıştığı mükemmel bir sonbahar parçası. Müziğin yükselen alçalan, kimi yerinde melankolik yapan, kimi yerde de neşe veren 10 dakikalık bir folk müzik suiti.

'En Pleine Face' (Kış), parçası da kış aylarına uygun bir müzik. Aslında şimdi dinlerken farkettim, 'En Pleine Face' parçası indie-folk rock yapan gruplar için dinlenilmesi gereken 70'li yılların parçalarından birisi. Parça kış aylarına uygun olarak sizi üşütmüyor, tam tersine ısıtıyor. Sonunda akerdeon kullanılmış olması bunu kanıtlar nitelikte.

'Histories Sans Paroles'(5. Mevsim), ne olabilirdi. Aklıma gelen okyanusun ortasında bütün mevsimleri birarada yaşayan tropikal bir ada gelirdi.

Harmonium'da bunu düşünmüş olmalı ki, parçayı okyanus sesleriyle başlatıyor. Aklıma hemen Thomas Moore'un ütopya adası geliyor. Herkesin eşit olduğu, aralarında ki sorunları birbirleriyle görüşerek topluca çözüme ulaştırdığı o ada. Parça, bir önceki 4 mevsimde ki yaşadığımız bütün duyguları içiçe geçirerek anlatıyor o adayı. Sırasıyla anlatmıyor 4 mevsimi, içiçe geçirerek kaotik bir şekilde anlatıyor.

Parça, kaotik oluşuyla bana YES'i anımsatıyor. Synth'in kullanılması bunda en önemli etken tabii ki.   İlk albümdeki folk, caz, rock karışımına bu parçayla birde klasik müzik etkisi katılıyor. Sonraki albüm ise bu parçada ki klasik müziğin etkisinin tamamen hakim olduğu bir başka başyapıt olacak.

'Histories Sans Paroles' 5 bölümlük yapısıyla hala en sevdiğim parçalardan birisi. Hani olur ya bazen aynı şeyi yapmaktan sıkıldığınız anlarda bir kurtarıcı beklersiniz kendinize. Bende de çok olan progresif rock dinleme bıkkınlığını bu tarz parçalarla unutuyorum. Elbette ki sadece bu parça yok, bunun gibi onlarcası var. Ama böyle bir parçayı da unutabilmek mümkün değil.

Harmonium, kısa ömürlü rock macerasına mükemmel bir 3 albüm bıraktı. Bu 3 albümü de ayrı ayrı seviyor olmama rağmen, Harmonium'u tanıtmak yada birisine tavsiye etmek zorunda olduğum zamanlarda bu albümü öneriyorum. Fransızca'yı aklımda tutamasam da albüm kapağının o bahar havası aklımda beliriyor.

Harmonium'u pas geçerek yada dinlemeyerek kendinize yazık etmeyin.

1. Vert (5.34)
2. Dixie (3.26)
3. Depuis L'Automne (10.25)
4. En Pleine Face (4.51)
5. Histories Sans Paroles (17.12)
-a L'Isolement
-b L'Appel
-c La Rencontre
-d L'Union
-e Le Grand Bal

Süre : 41.28

Serge Fiori / 6&12 Telli Akustik Gitar, Flüt, Mandolin, Arp, Bas Davul, Kaşıklar, Vokal
Michel Normandeau / Akustik Gitar, Akordion, Vokal,
Serge Locat / Piyano, Elektrik Piyano, Mellotron, Synth (Ses düzenleyici)
Pierre Daigneault / Konser& Küçük Flüt, Soprano Saksafon, Klarnet & Bas Klarnet,  Kayıtedici
Louis Valois / Bas Gitar, Elektrik Piyano, Vokal


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.