Curved Air -Air Cut 1973

Bugün John Wetton'un ölüm haberiyle uyandım. Ölümünün verdiği üzüntü neredeyse bütün günümü kapsadı. En sevdiğim rock müzisyenleri son bir kaç yıldır ayrılmaya başladı hayattan. Rock müziğin yaratıcıları, tanrıları yavaş yavaş gidiyor artık. Bir çok progresif rock hayranı gibi yanlış zamanda yaşıyoruz duygusu bende de fazlasıyla var.

John Wetton hakkında bir kaç gün içinde bir yazı yazarım sanırım. Bugün ki yazım ise bir kaç gündür tekrardan dinlediğim Curved Air'in 'Air Cut' albümü. Hem grup hem de albüm aslında John Wetton'a çok da uzak değil. Darryl Way'in ayrılmasıyla Curved Air grubuna katılan Eddie Jobson, 1973 yılında ki bu albümden bir kaç yıl sonra John Wetton ile U.K. grubunda  birlikte çalışacaklardır. Albümde dinlediğiniz yada dinleyeceğiniz piyano, org ve keman; Eddie Jobson tarafından çalınıyor. Aynı dediğim bir kaç yıl sonra ki U.K. albümlerinde olduğu gibi. Eddie Jobson daha sonra King Crimson konserlerinde de çalacaktır.

Gruptan ayrılan kemancı Darryl Way ise aynı yıl, 1973'de caz-rock albümü çıkarmıştır. Curved Air'in albümünü dinledikten sonra bir de ona göz atın derim.

Curved Air, tam anlamıyla klasik progresif rock gruplarından biri değildir. En azından günümüzde temel alınan gruplardan biri değil. Yine de kendi bildikleri müziği neredeyse 50 yıldır yaparlar. Birkaç ay önce Curved Air'in yeni albümü çıktı. 2014 yılında çıkardıkları kadar albüm kadar kendi müzikal anlayışlarını tekrar yansıttıklarından eminim.

Curved Air, müziğe başladıkları andan itibaren hard rock, folk rock, senfonik rock, caz rock ve tabii progresif rock'a bir çok örnek vermiştir. 'Air Cut' albümünde bu birden çok rock müzik türünü bir arada bulabilirsiniz.

Albüm 'The Purple Speed Queen' adlı hard rock benzer parça ile başlar. Gitar ve davul temelli olan parça Deep Purple parçalarını aratmayacak türden. Elektrik gitar solosu Ritchi'nin gitar sololarını da hafiften anımsattırıyor.

Devam parçası folk temelli, caz etkileri de gösteren 'Elfin Boy'. Sonja Kristina'nın vokali bir çok Curved Air parçasında olduğu gibi bütün enstrümanların önünde.

'Metamorphosis', beni Curved Air'e aşık ettiren parça. Onca yıl progresif rock dinlerim, her dinleyişimde tüylerimi ürperten nadir parçalardandır. Eddie Jobson'ın mükemmel piyanosu ile başlar. Eddie Jobson daha 17 yaşındadır ve Bach'ın barok tarzı piyanolarını aratmayacak duygu yoğunluğundadır. Jobson'ın piyano ve org'u sizi öyle alır bir yerlere götürür ki Sonja Kristina'nın şarkı şöyleyişi şiir dinletisi gibi gelir. Sonlarında çalmaya başlayan gitar ile YES'in evrenine girer gibi olursunuz. Sonuç; parça başladığı gibi biter ama hüzünlü değil, eğlencelidir. Jobson'ın bu parçadaki org kullanımı daha sonrasında bir çok progresif rock grubuna ilham olacaktır. Örneğin, Camel. (Not olarak; Eddie Jobson daha sonra ülkemizde kendisi değilde, 'Theme of Secrets' parçasıyla, müziği tanınacaktır)

Çok kısa olan 'World', biraz folk, biraz beat, biraz da avant-garde havasıyla aklıma Gentle Giant'ı (özellikle Jobson'ın kemanı) getiriyor. Çok kısa evet ama eğlenceli.

'Armin', 17 yaşında ki bir başka Eddie Jobson şaheseri. Tamamen enstrümental olan parça, keman ile nasıl rock yapılacağını gösteriyor. Eddie Jobson'ın çaldığı hemen hemen bütün bilinen grupları dinlemişimdir. Kendi albümlerinin tamamı olmasa da, bazılarını dinledim. Ancak ayağımı yerden kesen tek parçası, 'Armin' diyebilirim. Tabii sadece Jobson'ı övmekle bu parçayı anlatamayız. Davul, gitar ve bas'ın keman'a verdiği destek olağanüstü. Kanınıza öyle işliyor ki müzik, damarınızı kesseler rock müzik fışkırır.

'U.H.F.', güzel bir hard rock, canterbury ekolü karışımı ile başlıyor. Sonra, Eddie Jobson bunu kesiyor kemanıyla. Gürültü kesilince Jobson piyanoya geçiyor ve vokalde benim için Joan Baez'den daha yaratıcı ve güzel sese sahip Sonja mırıldanıyor biraz. Sonrası melodik senfonik yapısıyla kısa ama dinlemesi çok hoş bir müzik çalmaya başlıyor. Parça başladığı gibi hard rock, canterbury ekolü karışımı ile sona eriyor. Sadece parçanın orta kısmını kesip bambaşka bir parça yapabilirsiniz.

'Two-Three-Two', parçada Sonja Kristina yok. Curved Air'den ayrılıp Canterbury ekolünün Camel ile en önemli temsilcilerinden olan Caravan'a geçen Mike Wedgwood söylüyor parçayı. Hafif hard rock, hafif canterbury sesleri duyabilirsiniz. Bolca da rock'n roll sesleri. Benim için albüme gitmeyen tek parça. Kötü bir parça değil ama rock'n roll da dinlemeyi sevmiyorum.

'Easy', nasıl güzel bir parçadır, anlatılmaz sanırım. 2008'de işten ayrılmıştım. Yeni iş ararken can sıkıntısına rock bar'a gider içerdim(çalışırken de can sıkıntısı sebebiyle yine gidip içerdim). Gece 1 olup, bar kapanınca eve giderken 'Easy' parçasını ne kadar çok dinledim, hatırlamıyorum. 'Easy', benim kategorilendiremediğim parçalardan birisi. Bu durumu bir çok progresif rock parçasında yaşamışımdır. Hiçbir müziğe benzetemediğim parçalar o kadar çoktur ki, 'Easy' de onlardan birisi. Sanırım progresif rock (ilerici rock) tanımının en çok yakıştığı parçalardan birisi 'Easy'. Tam anlamıyla Rock parçası. Zaten progresif rock'ı rock'ın bir parçası olarak görmemişimdir. Progresif rock benim için rock müziğin temelidir.

Curved Air, kesinlikle pas geçilmeyecek gruplardan biri. Hatta dinlemeye başlayınca unutmayacağınız gruplardan birisi. Curved Air günümüzde de yeni albümler üretmeye devam ediyorlar. Tabii ki Sonja Kristina önderliğinde. Eski facebook hesabımda Sonja Kristina'da ekliydi. Kendisi, yaptığı ve önderlik ettiği müzik kadar güzel bir insan.

1. The Purple Speed Queen (1.32)
2. Elfin Boy (4.13)
3. Metamorphosis (10.38)
4. World (3.43)
5. Armin (3.42)
6. U.H.F. (5.07)
7. Two-Three-Two (4.10)
8. Easy (6.40)

Süre : 39.45

Sonja Kristina / Vokal, Akustik Gitar
Kirby Gregory /  Elektrik Gitar, Vokal
Eddie Jobson / Klavye, Keman, Vokal
Jim Russell / Davul, Perküsyon
Mike Wedgwood / Bas Gitar, Akustik Gitar, Geri Vokal(Two-Three-Two'de vokal)