Hangi yıldı hatırlamıyorum. Belki 2003 belki 2004 yılı. Birkaç kitap aldıktan sonra 1 liraya satılan (evet 1 lira) CD'leri farkedince hemen başına üşüşüp, 8-10 Cd almıştım. YES, Chopin vardı aldıklarımın arasında. Bir de Jethro Tull'un 3 albümü.
Albümlerden biri 'Stand Up' bir diğeri 'Heavy Horses' idi. Diğerini hatırlayamıyorum. Eve gidip bütün albümleri dinlemeye başladım. Ne tür müzik olduklarından habersiz bir şekilde.
Birkaç yıl sonra iyice rock müziğin 70'li yıllarına ilgi gösterdikçe ve en önemlisi o dönemin pinkfloydturk net'in forum kısımlarını takip edince progresif rock'a olan ilgim daha çok arttı. Şimdi o pinkfloydturk net'in forum kısmı yok maalesef.
Dün, ne yazayım derken aklıma Jethro Tull geldi. Uzun zamandır da dinlemiyordum. Hemen 69 çıkışlı albümünü indirip dinlemeye başladım. Daha ilk parçada 2003 yılında aldığım albümü hatırladım. Albümü bolca dinlemiştim zamanında. O yüzden girişte hatırladığım için albümün ismini yazabildim.
3'üncü parça 'Bouree''ye gelince bana bir hayli nostalji yaşattı. İstanbul'da akrabaların yanında kalırken, onlar ilkbaharda köye gider sonbaharda geri gelirlerdi, ev de bana kaldığı için hemen hemen her akşam içer müzik dinlerdim. Tabii Jethro Tull'un o 3 albümü de vardı. 'Bouree' parçasını dinleyince o içtiğim akşamlar aklıma geldi.
Benim için progresif rock'ın temel grupları bellidir. YES, King Crimson, Van der Graaf Generator gibi ingilizlerin yanında bolca italyan grupları vardır. Bunlar benim için her zaman progresif rock'ın temel grupları olmuştur. Jethro Tull ise temel gruplarımdan değildir. Bunda en önemli etken Jethro Tull'ın caz, avantgarde temelli müzik yerine Blues'u (ağıt) temel alan albümler yapmasıdır. Bu sevmediğim anlamına gelmiyor ancak Jethro Tull'ı fazla dinlememe de sebep olmuyor.
Albümün açılış parçası 'A New Day Yesterday', artık klasikleşmiş Jethro Tull ve progresif rock parçalarından birisi. Ağır Blues'un etkisi hissedilmeyecek kadar yoğun. O dönem için bu tarz parçalar Blues Rock olarak adlandırılıyor. Blues Rock'ın en iyi örneği olan grup ise Led Zeppelin, Led Zeppelin'i de 20'li yaşlarda ki kadar sevip dinleyemiyorum artık.
Bir sonraki parça 'Jeffrey Goes To Leicter Square' ve tekrar dinlediğimde nostalji yaşatan 'Bouree' parçaları ilk parçaya göre blues'a bir hayli uzak. Folklorik ezgiler ile klasik müziğin içiçe geçmiş hali. Yada klasik müziğin folklorik müzik tarzında çalınıyor halini yansıtıyor.
'Back To The Family' parçası ise folk rock ile blues rock'ın kaynaştırılması. Ian Anderson'ın amerikan folk müziği (country) tarzı vokalleri biraz da renk katmış. Klasik bir blues rock parçası olmuş.
'Look Into The Sun' güzel bir folk ezgileriyle süslenmiş saykodelik parça. 70'lerin progresif rock'ını değilde, saykodelik rock'ını yansıtıyor.
'Nothing Is Easy', girişinde ki flüt Delirium'u (italyan) hatırlatıyor. Albümde ki bir çok parça da olduğu gibi blues rock parçaya hakim.
'Fat Man', kısa bir parça olmasına rağmen albümde progresif rock'a en çok benzeyen parça. Oryantal (hint) müzik havası veren yerel telli çalgısı ve darbuka sesleri, saykodelik, blues rock havasından bir hayli uzak tutmuş.
'We Used To Know' dinlemeye başladığınız zaman Eagles grubundan 'Hotel California' parçasını anımsarsınız. Parçanın 69 yılında çalındığını düşünürsek Jethro Tull'ın etkilediği gruplara Eaglas grubunu da dahil edebiliriz. Güzel folklorik tıngırdatmaların üzerine güzel bir blues solosu ile parça 'Hotel California' parçasına göre biraz daha kısa bitiyor.
Albümde ki en güzel parçalardan biri olmasına rağmen keşke daha akustik olarak çalınsaydı diyorum, 'Reasons For Waiting' parçasında. Yine de güzel. Yine de albümde ki favori parçam.
'For A Thousand Mothers', albümün kapanış parçası albümde ki hakim folk, blues rock işbirliğini bozmuyor. Yine parçayı dinlerken aklıma Delirium geliyor. Delirium daha saf folk müzik ve caz'ı karıştırırken, Jethro Tull folk ezgileriyle saykodelik ve blues rock'ı karıştırıyor. 'For A Thousand Mothers' parçasında olduğu gibi.
'Stand Up' albümü Jethro Tull müziğini dinlemeye başlamak için ideal bir albüm olmayabilir ama Jethro Tull müziğinin öncesini tanımak ve öğrenmek için güzel bir albüm.
1. A New Day Yesterday (4.10)
2. Jeffrey Goes To Leicter Square (2.12)
3. Bouree (3.47)
4. Back To The Family (3.48)
5. Look Into The Sun (4.21)
6. Nothing Is Easy (4.26)
7. Fat Man (2.52)
8. We Used To Know (4.00)
9. Reasons For Waiting (4.06)
10. For A Thousand Mothers (4.13)
Süre : 37.55
Ian Anderson / Vokal, Flüt, Akustik Gitar, Hammond Org, Piyano, Mandolin, Balalayka, Bazuki, Produktör
Martin Barre / Elektrik Gitar, Flüt (2,9)
Glenn Cornick / Bas Gitar
Clive Bunker / Davul, Perküsyon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.