Kısa bir süre önce facebook'ta Fabio Zuffanti bir paylaşım yaptı. Müzik hayatına başladığından beri katkı yaptığı albüm sayısının 500 olduğu yazıyordu.
90'larda müzik hayatına başlayan biri için 30 yıl daha olmadan 500 albüme katkıda bulunmuş olması, Fabio'nun müziğe olan tutkusunu ortaya çıkartıyor. 2017 yılında da müziğe olan katkısını devam ettirmeye çalışıyor.
Bu akşamki bir paylaşımında da progresif rock'a katkı sağlamış 7 kişiyi ön plana çıkarmıştı.
Bunlar; Robert Fripp, David Bowie, Franco Battiato, Peter Hammill, Peter Gabriel, Brain Eno, Roger Waters, Robert Wyatt, Frank Zappa. Battiato ve Bowie haricinde diğerlerinde kendisiyle hemfikirim. Bu ikisi yerine Christian Vander ve Steve Hackett'ı koyabilirim yada Jon Anderson ile Ian Anderson'u. Nitekim yorumlarda da Fabio'nun aklına gelmemiş bir çok isim sayılmıştı.
Fabio'nun yaratıcığından, müzisyenliğinden ve tutkusundan albüme dönelim.
'In Limine', sanırım Fabio'nun Finisterre ile 1996 yılındaki ikinci albümü. Aradan geçen 2 yıl içinde belki başka albümlerin kayıtlarında da bulunmuş olabilir. Bu konuda tam olarak biyografik bir bilgim yok
'In Limine' 70'lerin progresif rock'ını devam ettirme iddiasında bir albüm. Klasik müzikten, folk müziğe, avantgard'dan klasik rock'a, elektronik müzikten klasik italyan rock'ına ve serbest caz'a kadar progresif rock'ı progresif rock yapan bütün elemanlar albümde mevcut. O yüzden modern progresif rock dendiği zaman, Fabio Zuffanti ve proje grupları ilk aklıma gelenler oluyor.
Albüm sadece 12 saniyelik 'Intro' ile orksetral bir şekilde açılıyor. Albüme ismini veren 'In Limine' ile devam ediyor.
'In Limine' 70'lerin Genesis ve King Crimson atmosferi karışımında. Peter Gabriel'li efsane Genesis atmosferi ile King Crimson'ın 'Red' albümünde ki avantgard atmosfer parçanın her yerini kaplıyor. Üzerine klasik müzikten esinlenmiş piyano ise 'In Limine' yi daha da avangard hale getiriyor.
'XXV' parçası da yine King Crimson'ın 70'lerin başında yaptığı beat-saykodelik tarzı, sözlü parça. 70'lerin progresif rock havasını 90'larda (ve hala) yaşatıyorlar.
'Preludio' ise Robert Fripp'in gitar çalışmalarına benzeyen bir gitar solonun hakimiyetinde devam ediyor. Gitar soloya yardımcı olarak, koronun fısıltıları ve serbest caz saksafon sesi var. Yaratıcı bir parça.
'Hispanica', yumuşak flüt ile açılıyor. Parça adına yakışır bir şekilde akdeniz folk müziği atmosferinde devam ediyor. Neoprog'un italyanlar tarafından yapılmış hali gibi duruyor. Benim için albümün en zayıf parça.
'Interludio' ile bu sefer 'Dark Side OF The Moon' ritimleri ile Peter Gabriel flütü yanyana başlarkeni devamında iki parça öncesinde ki gibi Magma'nın zeuhl (göksel) müziğinin biraz daha yavaş çalınış örneği.
'Algos', 70'ler klasik senfonik italyan progresif rock'ına yakışır bir şekilde klasik piyano ile başlıyor. Devamında piyano, synth ve davullar Goblin tarzı atmosfere bürünüyor. Koro ile ortaya çıkan karanlık atmosfer de bunu kanıtlıyor. Eklektik müzikal yapıya sahip müzisyenler, son kısımlarda keman ve saksafon ortaklığında parçanın sonunu avantgard caz olarak bitiriyor.
Finisterre ve Fabio Zuffanti bu albümle 90'lardan itibaren progresif rock'ın yaşadığını tekrar gösteriyor. 2017 yılında da Finisterre albüm yapmıyor olsa da, müzisyenleri progresif rock'ı günümüzden geleceğe taşımaya devam ediyor.
90'lı yılların en önemli albümlerinden olan 'In Limine'yi sakın pas geçmeyin.
1. Intro (0.12)
2. In Limine (7.17)
3. XXV (4.38)
4. Preludio (4.23)
5. Ideenkleid Leibnitz Frei (6.04)
6. Hispanica (5.37)
7. Interludio (3.43)
8. Algos (13.28)
9. Orrizionte Degli Eventi (16.13)
Süre : 61.13
Francesca Biagnini / Flüt, Koro Direktörü
Stefano Marelli / Gitar, Vokal
Marcello Mazzocchi / Davul
Boris Valle / Klavyeler, Grand Piyano, Synth (ses düzenleyicisi)
Fabio Zuffanti / Bas Gitar, Vokal
Konuklar
Claudio Castellini / Vokal (3,8,9)
Stefano Cabrera / Çello
Massimo Pisano / Klarnet
Edmondo Romano / Alto Saksafon
Alessandro Orlando / Trompet
Roberto Mazzola / Keman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.