Van Der Graaf Generator - Do not Disturb 2016

Gelecek ile ilgili tahminde yada kehanette bulunamıyorsak bile belki de Van Der Graaf Generator grubunun son albümü 'Do not Distrub' olabilir. Bu saatten sonra albüm çıkarmalarını geçtim, konser bile verseler yine de fazlasıyla iyi. 'Do not Distrub' eğer son albümü olacaksa V.D.G.G. kendi müzik anlayışından ve kalitesine uygun bir final albümü olacak. Umarım ki son albümleri olmaz.


Albüm hem günümüzde oluşan modern progresif rock müziğine hem de klasik haline gelmiş 70'lerin progresif rock müziğini en iyi şekilde anlatıyor. Albümü dinlemeye başladığım andan itibaren Guy Evans'ın davul ritimleri, Peter Hammill'in org ve vokali bana hemen 70'lerin VDGG'sini hatırlattı. Uzun zamandır da VDGG dinlemiyordum. O kadar iyi geldi ki, ilk dinlediğim gece albümü bitirdikten sonra eski albümlerini dinlemeye başladım. Şarabın yarısı VDGG ile bitti. (Geçen haftaydı)

Van Der Graaf Generator, hiç bir zaman göz önünde olan bir grup olmadı. Ne YES, ne King Crimson gibi değildi, yaptıkları müzikler ama hiç bir zamanda bir kıyıya, köşeye atılmadı.

VDGG hala benim progresif rock anlayışımda en önemli kıstaslarımdan birisidir. Progresif rock hakkında konuşmaya başladığım anda VDGG müziğini bir şekilde karşı tarafa sorarım, biliyorsa kesinlikle üzerinde konuşurum. VDGG müziği progresif rock müziği anlamanın en iyi yollarından birisidir.

VDGG yaptıkları albümler de müzikal atmosfer yaratmakta en öncü gruplardan birisidir. Çalmaya başladığı anda VDGG'nin diğer gruplardan ayırtedici bir özelliği var. Peter Hammill'in avant-garde, serbest caz (Free jazz) karışımı org kullanımı ve Guy Evans'ın davulları. 70'li yıllarda David Jackson'ın saksafonu vardı ayırtedici özelliklerinden biri olarak ancak 2000'ler sonrasında grup tekrar toplanıp albüm yapmaya karar verdiğinde David Jackson gruba dönmedi. Geri kalan üç'lü de kendi başlarına devam ettiler. Son albüme gelene kadar David Jackson yoktu, bu albümde de yok. VDGG müziği bu eksikliğe rağmen kalite ve yaratıcılıktan kaybettikleri hiç bir şey yok.

'Do Not Disturb' albümü de VDGG müzikal atmosferini en iyi şekilde yansıtan bir albüm olmuş. 'Alfa Berlina', ve 'Go' parçaları nasıl progresif rock müziği atmosferi yaratılır'a en güzel iki cevap niteliğinde. 'Alfa Berlina' parçasında trafikten gelen sesler ve korku filmlerinden çıkmış kesik kesik gelen vokal koro, devamında ki aksak ritimli Guy Evans davulları; günümüz modern progresif rock ile 70'lerin VDGG müziğinin birleşimi olmuş. 'Go' parçası ise postrock, elektronik müzik benzeri  etkileşimli girişleriyle, bence albümde ki en yaratıcı ikinci parça olmuş.

Diğer parçalardan 'Forever Falling', 80'lerin sonunda ki Peter Hammill'in solo albümlerine benziyor. Guy Evans davulları ve Hugh Banton'ın bas gitarı bu benzerliği alıp VDGG müziğinin ortasına yerleştiriyor.  '(Oh No, I Must Have Said) Yes' parçası ise ilk iki bucuk dakikası 'Forever Falling' parçası gibi Peter Hammill'in 80 sonları solo albümlerini anımsatarak başlıyor ancak sonrasında harika bir caz resitali sunuyorlar. 'Aloft, 'Room 1210',  'Almost the Words' ve 'Shikata Ga Nai' parçaları da en az diğer parçalar kadar üzerinde çalışılmışlar.

Favori parçam ise 'Brought to Book' oldu. VDGG'nin efsane olmuş 'Pawn Hearts' ve 'Godbluff' albümlerinin müzikalitesini hatırlatmakla kalmıyor, tam da o albümlerin kalitesini yakalamışlar.

David Jackson bu albümde olsaydı, saksafonu ile bu parçayı 70'li yılların havasına kesinlikle sokardı. David Jackson, VDGG'nin 2000 sonrası albümlerinde olmamasına rağmen 'Brought to Book' parçası müzikal kalitesiyle 70'lerin VDGG kalitesini taşıyor.

Van Der Graaf Generator son 10 yılda, 70'li yılların gruplarının yeni albüm çıkaranlarının arasında en iyi gruplardan birisi. Bir diğeri Fransız Magma grubu. Her iki grupta 70'lerin mentalitesinde günümüz progresif rock gruplarına ders niteliğinde albümler çıkardılar. Bu yıl için ise, 'Do not Distrub' ders niteliğinde bir albümdür.

1. Aloft (6.55)
2. Alfa Berlina (6.39)
3. Room 1210 (6.47)
4. Forever Falling (5.37)
5. Shikata Ga Nai (2.21)
6. (Oh No, I Must Have Said) Yes (7.45)
7. Brought to Book (7.53)
8. Almost the Words (7.53)
9. Go (4.29)

Süre : 56.19

Peter Hammill / Vokal, Gitar, Piyano
Hugh Banton / Org, Bas Gitar, Akerdeon
Guy Evans / Davul, Perküsyon