Tangent - The Music That Died Alone 2003

Oğlum bu soru'da tanjant aldın mı?
....
Niye almadın?
....
Ben sana söylemedim mi, eğer tanjantını almazsan çözecekmezsin soruyu diye!.

Trigonometri de tanjant almak önemli!!!

Meslek lisesine gitmiş olmama rağmen ne hikmetse lise son sınıfta trigonometri dersi koymuşlardı. Matematik yok, geometri yok ama trigonometri var. Matematiğim kötü olmadığı içinde trigonometri'den rahatça geçmiştim. Tanjant'ı da o zamandan beri hatırlıyorum.

Tanjant; teğet. Hafif bir dokunuş.

Tangent grubu da hafif bir dokunuş olsun diye 70'lerin müziğinin üzerinden ilk albümlerini yapmışlar. Hafif bir dokunuş mu olmuş 70'lere yoksa tamamen 70'lerin mantığı ve müzikal anlayışı üzerine mi yapmışlar bu albümü, dinlemeye başlayınca anlamaya başlıyorsunuz. Albüm bildiğin 70'lerin müziği.

Tangent grubunun 70'lere öykünmesi, 70'lerin progresif rock'ının tanjantını alması kötü yada kopyacı bir müzik ortaya çıkarmamış. Tam tersine modern dediğimiz enstrümanlarla harika bir albüm çıkmış ortaya. Hani günümüzde progresif rock çok az yapılıyor sözüne karşılık gelen bir albümlerden bir tanesi.

Tangent grubu üyelerinden biri 70'lerin Kaipa grubundan Ronie Stolt. Bir diğeri V.D.G.G. grubundan David Jackson. Her ikisinin de albümde 70'lerin havasının yakalamasında etksisi çok büyük. Diğer üyelerinde ortaya çıkan müzikte emekleri Roine Stolt ve David Jackson'dan az değil. Grup üyelerinden Guy Manning sonraki yıllar da  solo albümleri yapacak. 2008-2009 yılında Tangent'i Guy Manning'in solo albümlerini dinledikten sonra tanımıştım.

Albüm 'In Darkest Dreams' parçası ile başlıyor. Daha başlar başlamaz, ELP mi çalıyorlar yoksa YES mi çalıyorlar acaba diye düşünmeniz mümkün. 'In Darkest Dreams' parçası içinde Pink Floyd müziği, caz-füzyon, canterbury gibi müzikleri duymanız da mümkün. Tekrar tekrar dinlememe rağmen albümde ki en itici parça, maalesef başlangıç parçası.

'The Canterbury Sequence' parçası ise isminden anlaşılacağı gibi Canterbury akımı. Özellikle İngiliz temelli progresif rock müziği takip edenler açısından . Parçanın içinde Camel, Caravan gibi Canterbury sesleri duymak içten bile değil. Ayrıca 70'lerin caz-füzyon'unun bolca kullanılması da ayrı bir zevk veriyor dinleyene. Son bölüm olan 'Up Hill From Here' parçasında Canterbury akımından gözükmeyen, hatta progresif rock'ın türlerine uymayan Wishbone Ash müziğini de duyabilirsiniz. Benim gibi gizli gizli Wishbone Ash dinleyip, ama senfonik, eklektik ve caz-füzyon dinliyorum ben diyenleri bile aklını başından alacak bir parça, 'Up Hill From Here'. O nasıl bir gitar solodur; Andy Powell, David Gilmour karışımı. Tek söz ile harika bir gitar solosu. Albümde ki en sevdiğim bölüm, sanırım 'Up Hill From Here' parçası.

'The Music That Died Alone' parçası daha başlar başlamaz 70'lerin hakkını veriyor. Giriş kısmında ki 2 dakikalık piyano bölümünde YES ve ELP'nin caz versiyonu rahatlıkla hissediliyor. Roine Stolt ise gitarıyla bildiğimiz Steve Howe'u (YES) hatırlatıyor. Hemen arkasından sözlerin başlamasıyla V.D.G.G. müziğinin caz-avantgarde havası başlıyor. Ki zaten saksafonu çalan V.D.G.G. üyesi David Jackson. Vokallerin Peter Hammill'e benzemesi de tesadüf değil. 2 dakika kadar kısa bir V.D.G.G. nostaljisi yapıldıktan sonra . Altıncı dakikadan sonra caz füzyona dönerken Return to Forever hatırlamamak olmaz. Piyano'yu Chick Corea çalıyor galiba derken, akustik gitar'ı Al Di Meola mı çalıyor diye de düşünüyor insan.

Roine Stolt'un ne kadar büyük bir müzisyen olduüunu söylemeye gerek yok, Bu albümde kendisini fazlasıyla belli ediyor zaten. Roine Stolt'u sadece bu albüm ile dinleyerek bile büyük bir müzisyen olduğunu anlayabilirsiniz. Steve Howe'dan,  Andy Powell'a, Al di Meola'dan David Gilmour'a kadar progresif rock'ın yaratıcı gitaristlerinin müzikal anlayışlarını yakalamış ve üzerine parça da yazmış.

Son olarak 70'lerin progresif rock müziğinden hoşlanmakla kalmayıp, yerine bir şey koyamıyorsanız (benim gibi), Tangent'i alın listenize. Canterbury, caz-rock, caz-füzyon, senfonik progresif rock, V.D.G.G., King Crimson müziklerini bu albümde bulduğunuz gibi, Tangent'in bütün albümlerinde bulacaksınız.

In Darkest Dreams :
1. Prelude – Time For You (2.26)
2. Night Terrors (3.26)
3. The Midnight Watershed (3.03)
4. In Dark Dreams (4.01)
5. The Half-light Watershed (1.16)
6. On Returning (0.47)
7. A Sax In The Dark (1.13)
8. Night Terrors Reprise (3.37)
The Canterbury Sequence:
9. Cantermemorabilia (3.19)
10. Chaos At The Greasy Spoon (3.01)
11. Captain Manning's Mandolin (1.39)
12. Up Hill From Here (7.08)
The Music That Died Alone :
13. A Serenade (1.36)
14. Playing On (1.50)
15. Pre-History (2.36)
16. Reprise (3.43)

Süre: 44.41

Andy Tillison / Vokal, Klavye
Guy Manning / Akustik Gitar, Mandolin, Vokal
Roine Stolt / Elektrik Gitar, Vokal
Sam Baine / Piyano, Synth (ses düzenleyici)
David Jackson / Saksafon, Flüt
Jonas Reingold / Bas gitar
Zoltan Csörz / Davul