Biz türk halk müziğinde önemli yer tutan kişilere bir isim takarız. Ozan. Ozan sözcüğü oz sözünden gelir. Son yıllarda iyice yayılmış olan ve insanlar tarafından öğrenilen eski türkçe harflerde de vardır bu oz. Türkçe'de bunlara harf değil, tamga deniyor. Oz sözü de 'oz' tamgasından (nazi işareti olarak aklınıza gelsin) gelir.
Geçen yıl Nemrud grubu bu eski türkçe damgalarını albüm kapaklarında kullandılar.
Oz damgasını gözünüzün önüne getirin. Her yöne çevrilmiş kıvrık oklar şeklindedir. Bu, hayatın her yönü anlamındadır. Yani ozan, hayatın her yönünü anlamış ve etrafına anlatmakta olan kişiye denir. Anlattıklarını da elinde ki müzik ile yaparlar. Müzik, ruhanidir, kutsaldır eski insanlar için.
Rock müziğinde de ozanlar vardır. Hemen hemen herkesin tanıdığı Bob Dylan, Jonny Cash, Al Stewart ve Fikret Kızılok, ilk aklıma gelenlerden. Progresif rock'ında ozanları var tabii ki. Rock müzikde ozan çıkıyor da, rock tanrılarının yaptığı progresif rock'da niye olmasın.
Neil Peart(Rush), Peter Hammill(VDGG) ile birlikte Ian Anderson ise progresif rock'ın ozanlarından bazıları. Her biri dünyaya, hayata farklı yerlerden bakıyor olsalar da, anlattıkları aslında hep aynı şeydi. Hayat!!!
Ian Anderson, Jethro Tull ve Aqualung albümü.
Albüm Jethro Tull'ın müzikal olarak progresif anlayışının geliştiği ilk albüm. Grubun ise 4. albümü. Jethro Tull grubunu her zaman YES'e benzetmişimdir. Her iki grupta progresif rock'a örnekler vererek müzik hayatılarına başlamadılar. Albümler yaptıkça, konserler verdikçe ve en önemlisi dinleyicisi arttıkça, her iki grupta müziklerinde inanılmaz bir değişim yaşandı.
'Aqualung' albümünü de YES'in 'Fragile' albümüne benzetiyorum o yüzden. Hatta açılış parçası olan 'Aqualung''ı ne zaman dinlesem 'Fragile' albümünün açılış parçası 'Roundabout' geliyor. İki parça da iki grubun klasikleşmiş parçaları.
'Aqualung' albümü kurumsallaşmış dini konu alan konsept bir albüm. Jethro Tull'ın müziğinin temeli her ne kadar folk olsa da, blues ve blues-rock'ın etkisi çok daha ön planda. İlk parçadan son parçaya kadar piyano'da, elektrik gitar'da blues dinliyorsunuz.
Albüm iki bölümden oluşuyor. ''Aqualung' ve 'My God'. Aslında iki albüm olarak da tasarlanabilirdi bu albüm. Ancak progresif yaratıcılıktan mıdır, yoksa başka bir sebepten dolayı mıdır, yayınladıkları LP'nin iki tarafı da birbirini tamamlayan bir bütün halinde.
'Aqualung' parçası ne kadar önemli ise grup tarihinde, 'Locomotif Breath' parçası da klasik rock için o kadar önemli. Hatta klasik rock'ın en önemli parçalarından birisi.
'Aqualung' albümü Jethro Tull'ın en önemli ve en bilinen albümlerinden. Hem progresif rock'ın hem klasik rock'ın en önemli albümlerinden biri. Ölmeden önce dinlenimesi gereken 100 rock albüm listesi yapılsa(belki de yapılmıştır), bu albüm kesinlikle orada yer alır. 'Aqualung' albümünü duymadan, dinlemeden ölmeyin.
Aqualung...
1. Aqualung (6.31)
2. Cross-Eyed Mary (4.09)
3. Cheap Day Return (1.23)
4. Mother Goose (3.52)
5. Wond'ring Aloud (1.56)
6. Up To Me (3.18)
My God...
7. My God (7.10)
8. Hymn 43 (3.18)
9. Slipstream (1.13)
10. Locomotive Breath (4.25)
11. Wind-Up (5.42)
Süre : 42.57
Ian Anderson / Vokal, Flüt, Akustik Gitar, Prodüktör
Martin Barre / Elektrik Gitar
John Evan / Piyano, Org, Mellotron
Jeffrey Hammond / Bas Gitar, Kayıtedici, Geri Vokal
Clive Bunker / Davul, Perküsyon
Konuklar
David Palmer / Orkestral Yönetici
Glenn Cornick / Bas
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.