Maxophone - Maxophone 1975

Progresif rock dünyasında tek albümlük gruplar o kadar çoktur ki acaba devam etmiş olsalardı, progresif rock müziği ne durumda olurdu diye bir çok zaman düşünmüşümdür. Her zaman da aynı kanıya vardım. Kesinlikle günümüzde ki progresif rock anlayışı olmazdı.

Bu tek albümlük gruplara en çok destek veren ülkelerden birisi de İtalya. İnternet’in ortaya çıkması müzik severlerinde eski albümleri internette paylaşmaya başlamasından itibaren 70’lerin bir çok eski grubu tekrar biraraya gelip yeniden müzik yapmaya başladılar. Bunlardan bir tanesi de İtalyan Maxophone grubu. İnternet üzerinden yaptıkları tek albüm çok iyi yorumlar alınca, Maxophone grubu da yeni bir albüm yaptılar ama sadece bir konser albümüyle yetindiler.

Maxophone grubunun yaptığı bu muhteşem müziği anlamak için 1975 yılına gitmek gerek. 1975 yılında ki progresif rock’ın altın çağının bitiş dönemlerine. Maxophone grubu da döneminin müzik anlayışıyla yaptıkları kendi adlarıyla aynı adı taşıyan ‘Maxophone’ albümüyle, İtalyanların deyişiyle Meravigliaso olan bir albüm. Grubun yaptıkları albümün bir de İngilizce olarak çıkardıkları albümleri var ama ben her zaman orijinal dilde olan albümleri dinlemiş, sevmişimdir.

Albüm ‘C'è Un Paese Al Mondo’ parçasıyla başlar. Açılışta klasik bir piyano vardır, overtur şeklinde ki bölüm bas, gitar, davul patlama yapar. 70-73 arası Genesis müziği gibidir. Devamında boynuz ve klarnet çalmaya başlar. Kaotik bir giriştir ve öyle de devam eder. Vokal hattında Peter Gabriel’in caz hali var. Bir klarnet girer, bir gitar; bir anda senfonik yapıdan folklorik yapıya, oradan da caz haline döner parça. Eklektik yapı gibi gözükse de mükemmel bir senfonik progresif rock parçası. Sonunda koro halinde vokaller ve melodik bir gitar solo bulunur. Albümü daha giriş parçasında sevmenize sebep olur.

‘Fase’ sert caz-rock gitar solosu ile başlar, caz piyanosu eşlik eder. Ağır ağır ilerler müzik. Boynuz sesi folklorik öğeleri sokar araya. Caz piyanosu ve klasik saksafon solosu ile devam eder. Caz-rock müzikal yapısıyla başlayan klasik caz’a yönelir. King Crimson’ın 72 öncesi albümlerinin müzikal yapısı vardır, özellikle davul ve perküsyonda. İlk parçada ki yaratıcılığın tesadüf olmadığını devam parçasında da gösterirler. Sonları yine sert caz-rock gitarı ve flüt ile son bulur.

‘Al Mancato Compleanno Di Una Farfalla’ akdeniz esintili italyan klasik gitarıyla başlayan parça flüt ve devamında piyano’nun girmesiyle 17. Yüzyıl italyan klasik müziğini 200 yıl sonrasına, 1975 yılına taşır. Koro halinde vokal bölümü parçayı daha da akdenizli haline sokar. 3. dakika sonrasında yükselen elektrik piyano, eşlik eden gitar ve saksafon, vokallerle birlikte harika bir parça haline evriliyor. Genesis-ELP karışımı senfonik progresif’in italyan versiyonu.

'Elzeviro’ kilise orgu ile vokal aynı anda parçaya başlar. Uzun süren kısmı şiirseldir. Neredeyse 2 dakika süren giriş kısmı caz melodileri ve ritimleriyle bezenmiş senfonik parçaya dönüşür. Sürekli yankılanan gitar solosu vardır. Sonlara doğru yine uzun uzadıya şiirsel bir vokal kısmından sonra cazımsı orkestra ile son bulur. Albümde ki sevdiğim en iyi ikinci parça.

'Mercanti Di Pazzie’ harp tınıları ile başlayarak kişiyi ortaçağ italyasına götürür. Klasik gitar ve vokal devam eder eşlik etmeye. Funk benzeri müzik vokalin arkasında durur. Aşırı yavaş, ağır ve melodiktir.

'Antiche Conclusioni Nerge’ caz füzyon etkileriyle parça başlar. Piyano’dan bas gitar’a, seri sert davul’dan saksafon’a yükselip alçalan temposuyla mükemmel bir kapanış parçası. Geri vokalleriyle Genesis vokal düzenlerini almışlar. Çok da iyi etmişler. Parçanın ortalarında mükemmel bir saksafon solo var. Albüm mükemmel bir parçayla başlamıştı. Mükemmel bir parça ile bitti. Favori parçamdır.

Albümde; gitar (akustik, elektrik), bas, davul, piyano (klasik,elektrik), flüt, saksafon, klarnet, vibrafon, harp, boynuz, keman, kontrobas, çello gibi normal bir progresif rock albümü için fazlasıyla enstrüman bulunmaktadır. Böyle harika bir albüme imza atanlar malesef sonraları albüm çıkarmaktan vazgeçiyor. Devam etmiş olsalardı kesin İtalyan devleri PFM, BDMS, Le orme gibi gruplarla birlikte anılacaklardı. Buna rağmen italyan progresif rock (RPI) tarihinin klasik albümlerinin arasında yerlerini almışlardır.

1. C'è Un Paese Al Mondo (6:39)
2. Fase (7:04)
3. Al Mancato Compleanno Di Una Farfalla (5:52)
4. Elzeviro (6:47)
5. Mercanti Di Pazzie (5:21)
6. Antiche Conclusioni Nerge (8:54)

- Alberto Ravasini / Vokal, Bas Gitar, Akustik Gitar, Kaydedici
- Roberto Giuliani / Elektrik Gitar, Piyano, Geri Vokal
- Maurizio Bianchini / Boynuz (Boru),Trompet, Perküsyon, Vibrafon, Geri Vokal
- Sergio Lattuada / Piyano, Elektrikli Piyano, Org, Geri Vokal
- Leonardo Schiavone / Klarnet, Flüt, Alto Saksafon ve Tenor Saksafon
- Sandro Lorenzetti / Davul

ile;
- Tiziana Botticinis / Harp
- Eleonora De Rossi / Keman
- Susannna Pedrazzini / Keman
- Giovanna Akımlar / Çello
- Paolo Rizzi / KontrbKontrbas