Monkey Diet - Inner Gobi 2017

                           

Yılın en iyi albümlerini arayıp, liste yapmaya kalkışınca İtalyanları pas mı geçilir. İsterseniz pas geçin ama bir şekilde onlar kendilerini gösterir ve pas geçtiğinize de pişman eder.


Ben de pişman olmamak için yeni çıkan albüm listelerini karıştırırken özellikle İtalya'dan çıkanlara göz gezdirdim. Malesef yeni çıkan albümlerden önüme düşenlerin bir kısmı alternatif rock özellikleri barındırırken bir kısmı da ana akım progresif rock müziğinden esinlenmişti. Genelde iyi albümleri bulmaya çalışırken nasıl zorlandıysam, İtalya'dan çıkanlara bakarken de o kadar zorlandım. Neyse ki, o kadar çok gereksiz albümlere baktıktan sonra emeğime değer bir kaç albüm buldum.

İşte onlardan ilki Monkey Diet' grubu.

Monkey Diet, 2014 yılında bir caz grubunda gitaristlik yapan Daniele Piccini öncülüğünde kurulmuş. Yapmak istedikleri albüm doğaçlamalar üzerinden olacağı için, ilk albümlerin ortaya çıkması da 2 yılı bulmuş. Ama 2 yıla da fazlasıyla değmiş.

Monkey Diet Üçlü'sünün ilk albümleri 2. parça olan 'Inner Gobi' adlı parçasından seçilmiş. Diğer parçalar gibi 'Inner Gobi' parçası da elektrik gitar'da Frank Zappa çalış stiline odaklanılmış.

Parçanın açılış kısmı ise Rush'ın 'Fly by Night' albümündeki gibi hard rock-progresif rock karışımında ve bolca melodik ezgilere barındırıyor. 3 dakika kadar böyle devam ettikten sonra ortaya Frank Zappa'nın unutulmaz gitar çalışmalarına benzer bir gitar çalışması çıkıyor.

Albümü dinlemeye başladığımda açıkçası böyle bir gitar çalışması beklemiyordum. Son yıllarda dinlediğim en güzel gitar odaklı parçalardan ve albümlerden biri oldu.

Sadece 'Inner Gobi' parçası değil, albümdeki her parça da buna benzer doğaçlamalı gitar çalışmaları var. Ancak albüm, sadece gitar odaklı doğaçlamalara dayalı bir albüm değil. Aynı zamanda bolca melodik yapılar var.

Örneğin, 'Endless Day Of Robby The Ant' parçası 70'lerin italyan progresif rock devlerinden Area benzeri caz ve folk esintileri taşıyor. Yine devamında gelen parça 'Moth' ise gotik seslerle açılıyor ve ağır saykodelik atmosferle devam ediyor. Ve hemen yine devamında saykodelik-uzay sesleri ortaya çıkıyor. Sonu ise avantgard bir atmosferde (King Crimson'ın Red albümünü anımsayın) ve yine Frank Zappa tarzına benzer gitar çalışmasına odaklı bir şekilde oluyor.

'Sorry Son', Rush'ın 80'lerde bolca denediği klavye-synth temelli parçalara benzer bir şekilde açılıyor ve o şekilde devam ediyor. Monkey Diet 80'lerde müzik yapıyor olsaydı şuan temel gruplardan biri olmuştu.

'Moonshine', bir önceki parça gibi yine synth sesleriyle başlangıç yapıyor. Bolca metalik gitar riffleriyle devam ederken Frank Zappa benzeri gitar çalışmasıyla kulakların pasını temizliyor.

Albümün kapanışı 11 dakikalık 'Viking' parçası. Diğer parçalarda kullanılan saykodelik, caz, avantgard gibi sesler yerine bolca stoner (pek sevmesem de) sesler kullanılıyor. Albümdeki en eklektik parça olması sebebiyle müziği takip etmekte bir hayli zorlaşıyor.

Ama yine de böyle bir albüm için mükemmel bir kapanış parçası.

Monkey Diet, ilk albümünde kullandığı yada yansıtmaya çalıştığı; avantgard, rio-avant, saykodelik-uzay ve hard-stoner sesleri ve yorumlarını öyle güzel kullanıyor ki, günümüzde her birini birarada kullanıp albüm ortaya çıkarabilecek çok fazla isim yoktur.

'Inner Gobi' ile ilgimi tamamen üzerine çeken grup, umarım 2000 sonrasında çıkan ve çok sevmeme rağmen müzikten uzaklaşan gruplar gibi olmaz, devam albümleri de gelir.

Monkey Diet, şimdiden 2017 yılı için liste hazırlarken sevdiğim ve takibine başladığım gruplardan birisi oldu.

1. Ego Loss (4.22)
2. Inner Gobi (6.28)
3. Slidin' Bike (4.33)
4. Endless Day Of Robby The Ant (6.28)
5. Moth (9.14)
6. Sorry Son...(I've Lost Your Car) (5.42)
7. Moonshine (4.38)
8. Seppuku (2.37)
9. Viking (10.57)

Süre : 54.52

Gabriele Martelli / Elektrik & Akustik Gitar, Synth (ses düzenleyicisi)
Daniele Piccini / Bas Gitar, Synth (ses düzenleyicisi)
Roberto Bernardi / Davullar

Kapak Tasarımı / Lorenzo Sammartino