Novalis - Konzerte 1977

Alman rock müziği deyince akla gelmesi gereken iki tür müzik var. Her ikisi de Almanların ürettiği kendisine özgü müzikler. İlki kraut, lahana anlamına gelen tamamen kendilerine özgü rock müzik diğeri elektronik müzik.

Tabi bunlar haricinde Almanya'dan folk, senfonik ve caz albümleri de çıktı. O albümler ve müzikler de en az kraut ve elektronik müzik kadar kaliteli ve yaratıcılık gerektiren albümlerdi.

Günümüzde kraut ve elektronik müzik yapan genç Almanlar var ancak 70'ler ve 80'ler kadar kalabalık değiller. 90 ve 2000 sonrası Almanya'da ABD merkezli çok çabuk tüketilen ve basit müziklere yöneldiler. Öyle olunca dinleyicilerde bu tarz grup ve müziklere odaklandılar. Ama dediğim gibi kraut ve elektronik müzik üretmeye, yaratıcı müziğin içinde yer almaya çalışanlar da var.

Novalis grubu, Almanya'dan çıkan ve kendine özgü atmosferiyle birbirinden güzel senfonik albümler yapan bir grup. Almanların senfonik progresif rock deyince akla gelen Triumvirat grubundan çok daha iyi bir grup Novalis. İyi dememin tek sebebi kendine özgü müzikal atmosferi olması. Çünkü Triumvirat çok iyi ve bilinen bir grup olsa da, yaptıkları müzik daha çok ingilizvari bir anlayıştadır. Novalis ise Almanya'dan çıkan kraut ve elektronik müziği albümlerine çok güzel bir şekilde aktarırlar.

O yüzden özgünlük anlamında Novalis, Triumvirat gibi ingilizvari gruplardan  çok daha fazla övgüyü hakediyor. Tabi Novalis bu konuda yalnız değil. Özgünlük anlamında Grobschnitt grubunu da anımsamamız gerekiyor.

Novalis, 1973 yılında başladığı ilk albümüyle konserleri de eksik etmedi müzikal hayatlarından. 1977 yılına geldiğinde, konserlerinde en güzellerini çalmaya odaklandılar. Böyle olunca da ortaya hem müzikal atmosfer anlamında hem de albümde bulunan parçaların kalitesi anlamında mükemmel bir albüm ortaya çıkartılar.

Konzerte.

Progresif rock deyince kişinin aklına gelen değil, gelmesi gereken; kusursuza yakın müzisyenlik, müzikte sorunsuz uyum gelmesi gerekir. Yani dinleyen kişi müziğe kolaylıkla odaklanabilmeli, bunun içinde konserde dış ortam seslerinin en azında olmalıdır. 'Konzerte' albümünde bir iki dış ortam sesi haricinde, ki o sesler size canlı müzik olduğunu hissettiriyor, müziğin uyumu ve kayıtları mükemmel ötesi.

Albümde stüdyo albümlerinde olan parçalar var.

Açılışta Ravel'in Bolero'su kullanılarak dinleyici müziğin içine çekiliyor. 'Dronsz' parçası ile kısa bir Novalis müziği hissettirildikten sonra en iyi parçalarını çalmaya başlıyorlar. Yer yer melodik ve romantik sesler, yer yer de duyguları çoşturan atmosfer ile sadece Novalis yada Alman rock müziğinin değil, progresif rock geçmişinin mükemmel bir başyapıtı ortaya çıkıyor.

İlk dinlediğimde daha doğrusu albümle ilk tanıştığımda, 2006'da, sabah işe giderken ve iş çıkışında yaklaşık 2 hafta kadar bu albümü dinlemiştim. Nasıl aklıma tekrar düştüyse bir kaç gün önce tekrar albümü edindim.

Edindiğimden beri de, 12 yıl önce olduğu gibi, sabah bir akşam da bir kez olmak üzere, 2 kez albümü tamamen bitiriyorum. Albümün verdiği kusursuz müzik ile de gün boyunca müzik açlığı nedir bilmiyorum.

Novalis belki progresif rock'ın bilinen grupları, Genesis, King Crimson gibi temel alınan parçalar ortaya çıkarmadılar ama 1977 yılında yaptıkları albümle progresif rock'ın bir çok dev grubunun konser kayıtlarını unutturacak kadar güzel iş çıkardılar.

Konser albümüyle zevk alınabilecek en güzel albümlerden biri.

1. Bolero (Ravel) (0:51)
2. Dronsz (Rahn) (2:41)
3. Es färbt sich die Wiese grün (Karges/Karges) (9:04)
4. Impressionen (Rahn) (10:00)
5. Wer Schmetterlinge lachen hört (Rahn/Karges) (9:14)
6. Wunderschätze (Job/Originaltext von Novalis um 1798, lyrics adapted by D. Job) (11:33)
7. Sommerabend (Job/Rahn/Reihel): (19:19)
...a) Wetterleuchten
...b) Am Strand
...c) Der Traum
...d) Ein neuer Tag
...e) Ins Licht

Süre : 63:42

Fred Mühlböck / Vokal, Akustik ve Elektrik Gitar, Flüt
Detlef Job / Elektrik Gitar, Vokal
Lutz Rahn / Hammond H100 Org, PPG synth(ses düzenleyicisi), Mellotron, Elektronik Piyano, Klavinet, Solina strings (tuşlu bir çalgı)
Heino Schünzel / Bas Gitar, Vokal
Hartwig Biereichel / Davul, Gong 

Gianni D'Errico - Antico Teatro Da Camera 1976

Gianni D'Errico, İtalyanların ve italyan progresif rock'ının pek bilinmeyenlerinden biridir. Bilinmemesinin en önemli nedeni de ürettiği müziklerin azlığı ve 26 yaşında çok gençken ölmesidir.

1948 yılında doğan Gianni, müziğe 15-16 yaşlarındai 1960'ların ortalarında başlar. 1969 yılında katıldığı bir müzik festivalinde parçası finale kalır ve bir plak şirketiyle bir anlaşma imzalar. Ancak tek başına olması sebebiyle müzikten para kazanmasının zor olduğunu görünce 1970 yılında çevirmenlik ve yazarlık yapmaya başlar.

2 yıl sonra, 1972'de daha sonradan italyan müziğinin önemli seslerinden biri olacak Maurizio Vandelli ve onun söz yazarı Angelo de Luca ile tanışır ve birlikte plaklar yapmaya devam eder. 1975 yılında bestelediği parçaları bir albüm olarak hazırlamar ancak aynı yıl bir trafik kazasında ölür. Hazırladığı albüm 1 yıl sonra, 1976 yılında satışa çıkar.

Albümde yani plakta enstrümanları çalanlar hakkında yeterli bilgi bulunmamaktadır. O yüzden albüm hakkında bildiklerimiz parçaların yazımları Gianni D'Errico ile Maurizio Vandelli'nin ortaklaşa yapıldığıdır.

'Antico Teatro Da Camera', Gianni'nin ilk ve son albümüdür. Albüm kısa parçalardan oluşmuş, 70'ler İtalya'sının karekteristik müzikal anlayışını yansıtır. Bazı parçalarda Le Orme'den Aldo Tagliapietra'yı anımsatırken, 2 bölümlük 'L'Etrusca' parçalarında Alan Sorrenti'yi akla getirir.

Albümdeki 3 parça, Gianna'yı unutturmayacak türden parçalar. İlki hem söyleyiş hem müzikal atmosfer hem de ilerici yanıyla albüme adını veren 'Antico Teatro Da Camera'. İkincisi Fabrizio De Andre'yi aratmayan halk müziğinin selfonik halde seslendirilişi ve Gianni'nin mükemmel vokaliyle 'Delvish' parçası. Özellikle 'Delvish' parçasının ortalarında başlayan deneysel senfonik müzik italyan progresif rock'ının yaratıcılığını anlatmaya çok güzel bir örnek.

Son parçası, Liverpol taraftarları tarafından 'You'll Never Walk Alone' olarak marş yapılan Pink Floyd'un Meddle albümündeki parçalardan biri olan 'Fearless' tadında, damağında bir parça. Sadece stadlarda futbol taraftarlarını değil, konsere doluşmuş binlerce kişiyi bir ağızdan söylettirecek türden, duygu yüklü bir parça.

Gianni D'Errico belki 26 yaşında ölümünden sonra popüler dünyada unutuldu ama yarattığı şarkılar ve tek albümüyle progresif rock dinleyenler tarafından biliniyor ve anımsanıyor.

1. L'Etrusca (1a parte) (2:22)
2. Antico Teatro Da Camera (4:18)
3. Reincarnazione (3:57)
4. Io, L'Ultimo (3:22)
5. Clausura (4:07)
6. Toccami (3:48)
7. Delvish (5:54)
8. Sognando Rosanna (5:04)
9. Un Pittore (3:48)
10. L'Etrusca (2a parte) (2:22)