Darryl Way's Wolf - Saturation Point 1973

Özellikle progresif rock tarinde bir araya gelip 'süper grup' kurmuş bir çok müzisyen var. En bilinenleri 70'lerden 'Emerson&Lake and Palmer' ve 'U.K.' gruplar. 70'lerdeki kadar ses getirmese de aynı geleneği sürdüren günümüzden Transatlantic gibi grublar da var.

Darryl Way's Wolf. 70'li yılların süper gruplarından bir tanesi. Sadece ad olarak yada müzisyenlik bakımından değil, ortaya çıkarılan müzik olarak süper gruplardan. Pek bilinen bir grup olmasa da 70'lerde biraraya gelmiş en özgün müziğe sahip. Curvet Air'den Darryl Way, grup projesi bitince Soft Machine geçecek olan gitarist John Etheridge ve Caravan ve The Strawbs'da çalmış olan Dek Messecar. Son olarak da neo-prog türünün baş aktörlerinden Marillion'da davul çalacak olan Ian Mosley. Tam anlamıyla bir süper grup.

Genelde bilinen süper gruplar, müzik yapan bir kaç grubun müzisyenlerinin biraraya gelmesiyle oluşur. Ancak Darryl Way's Wolf grubu bu tabirden biraz farklıdır, Wolf'u Mahavishnu Orchestra grubuna benzetebiliriz. Tabii burada ki benzerlik, Mahavishnu Orchestra'da ki gibi farklı uluslardan gelen müzisyenlerin oluşturduğu değil, grup üyelerinin önceki gruplarının çok da kalburüstü gruplar olmamasıdır. Wolf, bu haliyle ve yaptığı müzik türüyle Mahavishnu Orchestra'ya daha yakın duruyor.

Grubun kurucusu, önderi yada ne derseniz deyin, Darryl Way; Curvet Air'de başlayan müzik hayatına Wolf grubunu kurarak devam etti. Ömrü ise sadece 2-3 yıl sürdü. Grubun dağılması ile grup elemanları yukarıda bahsettiğim biçimde diğer progresif rock gruplarında müzik hayatlarına devam ettiler. Darryl Way ise grubun dağılmasıyla Curvet Air ile çalışmaya tekrar başladı. Bu arada Hollandalı grup Trace, Pierre Moerlen's Gong ve Jethro Tull albümlerine de katkı yaptı. Sonrasında ise kendi albümlerini yapmaya başladı. 90'ların başında tekrar biraraya gelen Curvet Air'i yanlız da bırakmadı.

Günümüzdeki durumuyla bir bilgim yok. En azından yeni çıkan albümlerde adını göremiyorum.

Not olarak belirtmekte yarar var. Darryl Way, Curvet Air'den ayrılıp Wolf grubunu kurduğunda, Curvet Air Darryl Way yerine Eddie Jobson'ı aldı. Eddie Jobson ise 1975 yılında David Cross'un yerine King Crimson ile konserlere çıktı. Bakınız; 'Starless'

Albüme gelirsek;

'Saturation Point', grubun aynı yıl içinde 1973'de çıkardığı ikinci albüm. İlk albümden başlamak istemedim çünkü kafamın ciddi anlamda caz ile uyuşması gerekiyor. O yüzden ikinci albümü seçtim. İlk albüm ise caz'dan ziyade daha eklektik bir yapıya sahip ve sanırım iki gündür dinlediğim Darryl Way kemanını ilk albümünü de iki yada üç gün dinleyerek geçireceğim.

'Saturation Point' albümünde 7 parça var. Her parçada keman ve gitar soloları ya birlikte yada peşisıra çalınıyor. Darryl Way'in klasik müziği  ve folk ezgilerini caz ve rock'ın içine mükemmel bir biçimde yerleştirmesi ve grubun diğer üyelerinin de müziğin kalitesini eksiksiz bırakmıyor oluşu; albümü kült progresif rock albümlerinden biri haline getiriyor.

70'lerin kült olmuş progresif rock'ının müzikal atmosferini dinlemek, tadına varmak istiyorsanız; Darryl Way's Wolf siz fazlasıyla yeterli gelecektir.

1. The Ache (4.52)
2. Two Sister (4.21)
3. Slow Rag (5.19)
4. Market Overture (3.40)
5. Game Of X (5.49)
6. Saturation Point (6.47)
7. Toy Symphony (7.12)

Süre : 38.00

Darryl Way / Keman, Viyola, Klavyeler
John Etheridge / Elektrik Gitar, Akustik Gitar
Dek Messecar / Bas Gitar, Vokal
Ian Mosley / Davul 

Classics of 1970s Italian Progressive Rock, 70'lerin Klasik İtalyan Albümleri

Aslında progresif rock ile ilgili listelere karşıyım çünkü bu tarz listeler dinleyicide şartlanma yaratıyor. Sadece listeleri ezberleyip diğer grupları yada albümleri umursamıyorlar. 

O yüzden kendi listemi hazırlarken her gruptan sadece birer albüm aldım. 

Zaman içinde albümlerin altına müzik yada konularını eklerim. Şimdilik liste böyle kalsın. 

Black Bonzo - Black Bonzo 2004

Günümüz popüler müziği nasıl ki kendi tarihi içinde belirli aşamalardan geçtiyse, bu rock yada caz gibi türlerde de söz konusudur.

Zamanın, teknolojinin, insan alışkanlıklarının sürekli değişmesi müzik yapan insanlarda belli değişimlere neden oldu. Aynı zamanda onları dinleyenlerde belli değişimlere neden oldu. Dinleyici kitle önüne ne konduysa onu dinlemeyi seçti. Müziği bir kültür aracı olarak görmedi, duygularının ve entellektüelitesini köreltme amacıyla tercihlerini yaptı. Maalesef dinleyicideki bu anlayış bir süre sonra müzik yapan insanlara da bulaştı.

Corte Dei Miracoli - Corte Dei Miracoli 1976

Progresif rock dinlemeye başladığımdan beri, 10 yıldan fazla oldu, şaşırmadığım tek şey şaşırmamdır. Bu yüzden dolayıdır ki, progresif rock'dan ayrılamıyorum. Bazen sıkılıp bir süre dinlemesem de sonra yine dönüp progresif rock albümleri dinlemeye başlıyorum. Özellikle 1970'lerin müziklerinin yerini hiç bir şey tutmuyor.

Goblin - Roller 1976

İtalyan progresif rock deyince hep sonradan aklıma gelen bir grup, Goblin. Bunda belki de kısa parçalar yapmasının etkisi var. Banco yada Pfm gibi epik uzun ve akılda kalıcılığı uzun süren parça yapımından uzak durması bir etki sayılabilinir. Her ne kadar müzik olarak geri planda duruyor olsa da, adı aklıma gelip dinlemeye başlayınca şunu diyorum, 'tamam biraz gerçek nostalji yapayım'.

CAN - Future Days 1974

Progresif sözü tanım itibariyle her zaman karıştırılır. En bilineni ilerici demek olan progresif sözü, aşamalı anlamına da gelmektedir. Dinleyici kitle ise çoğu zaman progresif sözünü ilerici olarak alır, günümüz progresif metal örneğinde olduğu gibi. Aslında  ise progresif metal'deki progresif sözü, aşamalı olarak kullanılıyor. O yüzden progresif rock'daki progresif sözü ile aynı anlam ifade edildiği varsaya progresif metal dinleyenlerin tamamı progresif rock dinlediğini sanıyor.

Utopia - Todd Rundgren's Utopia 1974

Progresif rock'da çok bilinmeyenler var. Özellikle 70'li yıllarda yapılan albümlerin bir çoğu hala bilinmiyor. Bilinmemesinin en önemli etkeni, dinleyenlerin bir kaç grupta takılı kalıp, diğer albümleri görmezden gelmesi. Öyle olunca da progresif rock'ın bir çok cevheri gözden kaçıyor.