Sky - Sky 1979

Curved Air, progresif rock'ın temel gruplarından olması gereken bir grup. Albümleriyle değil belki ama grubun içinden çıkardığı müzisyenlerle unutulmaması ve temel alınması gerek.

Bir kaç örnek.

Curved Air'e katılıp müzik yapan ve sonra kendi kariyerlerinde efsaneleşen Eddie Jobson. 17-18 yaşında iken gruba dahil olan ve grubun efsane parçalarından olan 'Metamorphosis'in müziğini yapan Eddie Jabson daha sonra King Crimson, süper grup UK, Frank Zappa, Jethro Tull ve Yes gibi gruplarla çalıştı. Grubun bir diğer unutulmaması gereken ismi Darryl Way ise 1973'de kendi grubunu kurdu ve progresif rock adı altında 3 caz rock albümü çıkardı, sonra yine gruba geri döndü. Kısa bir dönem grupta yer alan Stewart Copeland ise daha sonra İngilizlerin efsaneleşen rock gruplarından Sting sayesinde ülkemizde bilinen The Police grubuna dahil oldu. Yine kısa bir dönem grupta olan Mike Wedgwood ise Canterbury ekolünün belki de en iyi temsilcisi Caravan'da müzik yaptı.

Gruptan benim favori müzisyenim ise Francis Monkman; Curved Air haricinde Brain Eno ve Phil Manzanera'lı 801 grubunda bulundu. Ayrıca Al Stewart'ın bir albümünde çalarken, Renaissance ve Alan Parson's Project gruplarının albümlerinde yer aldı. Müzisyenliğinin haricinde bir de film yapımcılığı var.

Curved Air'den sonra süre olarak en uzun çalıştığı grup ise (ikinci grubu da diyebilirsiniz) SKY. Curved Air grubunun müzisyenlerinden bahsettik, SKY grubuundan bahsetmez isek olmaz sanırım. Francis Monkman ve Avustralya'lı klasik müzik bestecisi ve gitar virtiözü John Willliams'ın öncülüğünü yaptığı grupta çalan diğer müzisyenlerin müzikal kariyeri ise şöyle. Kevin Peek; Manfred Mann, Jeff Wayne, Alan Parson's Project, David Bowie. Tristan Fry; Beatles, Nick Drake. Herbie Flowers ise Beatles üyelerinin solo albümlerinde yeraldı ve Jeff Wayne'nin 'War of The World' (hatırlanması için 32. gün programının jenerik müziği) albümünde o'da Kevin Peek ile birlikte yer aldı.

Albüme gelirsek, daha sonra yapacakları albümler gibi modern klasik müzik ile rock müziğin nasıl ustaca buluşturulduğunu gösterir. Ki zaten grubun biraraya gelmesinin asıl nedeni de budur.

Albüm, Monkman'ın 'Westway' parçasıyla başlar. Klasik müzik etkisi görünse de rock'a daha yakın. Devam parçası 'Carrillion' ise Beatles'ın son dönemlerinde akustik atmosfere döndüğünde ortaya çıkan müziklere benzer. 'Danza' bir latin klasik bestecisinin grup tarafından yorumlanışı. 'Gymnopedie No. 1' parçası ise geçen yüzyılın klasik müziğine yön vermiş isimlerden biri olan Eric Satie'ye ait, John Williams'ın akustik gitarı, parçanın melankolisinden ve hüznünden bir şey kaybettirmiyor hatta parçayı daha hüzünlü hale getiriyor.

Son iki parçanın her ikisi de Francis Monkman'a ait. 'Cannonball' kısa olsa da, her dinlendiğinde senfonik yapısı kulağa daha da hoş gelmeye başlıyor. Ve finalde de SKY grubunun bütün albümleri arasında en sevdiğim parçası olan 'Where Opposites Meet'. 5 bölümden oluşan 20 dakikalık parça, hem klasik müziğin hem de rock müziği aynı anda dinlenemenin zevkini tattırıyor.

Albümün atmosferi olsun müzisyenlerin virtiözlükleri olsun, klasik 70'lerin progresif rock'ını çağrıştırmasa da yeni bir dönem müziğini gösterir gibi duruyor. Sanki hiç var olmamış bir dönem.

SKY grubunu geçen yıl Francis Monkman'a odaklandığımda öğrenmiştim. Francis Monkman'ı daha fazla tanımak içinde albümlerinin hepsini indirmiştim.

Bir yıldan beri de bilgisayarımda duruyor, ne zaman sakin müzik dinleyesim gelse ilk baktığım yerde oluyorlar.

Progresif rock'ı bir de böyle sakin bir şekilde dinleyin.

1. Westway (3.37)
2. Carrillion (3.27)                                                           
3. Danza (2.57)
4. Gymnopedie No. 1 (3.40)
5. Cannonball (3.39)
6. Where Opposites Meet Pt. 1 to P. 5 (19.30)

Süre : 36.50

John Willliams / Akustik Gitar
Francis Monkman / Piyano, Synth(ses düzenleyici), Harpsichord
Kevin Peek / Elektrik & Akustik Gitar
Herbie Flowers / Bas Gitar
Tristan Fry / Davul, Perküsyon