Wallenstein, 70'lerin Almanya'sının krautrock'ının popüler olduğu dönemde müzik yapmış bir grup. Kendi ülkesinin alışıldık müzikal atmosferi yerine aynı dönem İngiltere'sinde yapılan progresif rock parçalarının atmosferinde albümler ortaya çıkartmıştır. Daha önce de bazı yazılarda da kullanmışımdır, 70'lerde ki grupların yaptıkları müziklerin benzerliğini; bunlar genelde dediğim gibi benzer olur, ancak kopya yada esinlenme gibi sözlerle bu grupların müziklerini anlayamayız.
Açılış parçası; 'The Symphonic Rock Orchestra', adından da anlaşılacağı gibi senfonik bir müzik ancak 3 bölüm olan parça daha çok eklektik bir yapıya sahip. Parçanın başlangıcı İngiliz grup Renaissance müziğine benzerken, devam eden bölümlerin kimi yerinde Moody Blues'un popvari (halk müziği ezgili) müziği, kimi yerinde de dönemin ağır saykodelik müziğine benzemektedir. 21 küsür dakikalık senfonik rock orkestrası parçası dönemin rock anlayışının bir nevi özeti gibi duruyor. Muhteşem, görkemli yahut başyappıtlık bir parça değil belki ama progresif rock dendiğinde güzel bir örnek oluşturuyor.
Açılış parçasında ki eklektik yapı, devamında, (ve diğerlerinde de gösteriyor) 'The Marvellous Child' parçasında da gösteriyor. Pink Floyd'un 'Echoes' efsanesinde ki ağır saykodelik hava, burada klavyelerin ve synth'in daha yaratıcı kullanımıyla dinleyene farklı bir zevk veriyor. 'Echoes' kadar uzun ve şiirsel sözleri yok ama dinlerken saykodelik seslerin senfonik bileşimininin tadını çıkarıyorsunuz.
'Song Of Wire' parçası da bir önceki gibi 'Echoes' parçasının bir yansıması gibi. Saykodelik atmosferde dokunaklı sözler söylediğini varsaydığım bölüm ve sonuna doğru hissedilmeye başlanan gitar solosu çoşturacak hissi veriyor ancak o hissedilen gitar solosu gelmiyor.
'The Cosmic Couriers Meet South Philly Willy' ile rock'ın temeli olan blues'a dönüp, bir kaç yıl sonra Lynrd Skynyrd tarafından bir rock efsanesi olacak olan 'Free Bird''ün öncülüğünü yapıyor. 'Free Bird' parçasının 1976-7 yılında yazıldığını anımsıyorum, belki de grup Wallenstein'ın bu 3 parçasından etkilenmiştir yada tamamen tesadüftür, bilemedim. Her halükarde 'Free Bird' parçası kadar haz veriyor.
Wallenstein, dönemin yani 70'lerin Almanya'sında Grobshnitt, Novalis yada Triumvirat (Pell Mell de var ama o çok farklı) kadar popüler yada akılda kalıcı olamadı ama 75 öncesi ve dolayısıyla bu albümüyle anımsanmayı, dinlenmeyi hak ediyor. Daha doğrusu 'Cosmic Century' progresif rock neydi sorusuna cevap niteliğinde güzel albüm olduğunu anımsattırıyor.
The Symphonic Rock Orchestra:
1. Rory Blanchford (9.25)
2. Grand Piano (2.11)
3. Silver Arms (9.40)
-
4. The Marvellous Child (6.10)
5. Song Of Wire (7.46)
6. The Cosmic Couriers Meet South Philly Willy (7.24)
Süre : 42.36
Bill Barone / Elektrik Gitar
Jürgen Dollase / Grand Piyano, Mellotron, Synth (ses düzenleyicisi), Vokal, Yapımcı
Joachim Reiser / Keman
Dieter Meier / Bas Gitar
Harald Grobkopf / Davul, Perküsyon
Konuklar
Rolf Dollase / Flüt
Torpid Little Hamlet Korosu / Koro
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.