Goblin - Roller 1976

İtalyan progresif rock deyince hep sonradan aklıma gelen bir grup, Goblin. Bunda belki de kısa parçalar yapmasının etkisi var. Banco yada Pfm gibi epik uzun ve akılda kalıcılığı uzun süren parça yapımından uzak durması bir etki sayılabilinir. Her ne kadar müzik olarak geri planda duruyor olsa da, adı aklıma gelip dinlemeye başlayınca şunu diyorum, 'tamam biraz gerçek nostalji yapayım'.


Goblin, italyanların klasikleşmiş korku-gerilim filmleri yönetmeni Dario Argento için müzikler yaparak başladılar. Kariyerleri boyunca da film müzikleri yapmaya devam ettiler. Ancak 'Roller' adıyla çıkardıkları bu ikinci albüm bir filmin müziği değildir. O yüzden Goblin bu albümde diğer albümlerindeki müzikal yapıdan biraz daha farklı bir atmosfere ve anlayışa sahipler.

'Roller', albümün adını veren parça. İlk albüme adını veren 'Profondo Rosso' parçası gibi bas gitar nasıl çalınır dersi veriliyor. Ayrıca 4 dakikalık parçada melodi üzerine melodiler biniyor. Goblin grubu, bu kısa parçasına rağmen; bir parça senfonik yapıya nasıl kavuşturulur, bunu en iyi örneklerinden birisini veriyor.

'Aquaman' ile Goblin'in kendisine özgün müziğini rahatlıkla görebilirsiniz. Saykodelik, karanlık ezgiler ile başlar ve gitar solo gelir. '

'Susperia' parçasının şablon yapısına o kadar çok alıştım ki, Goblin deyince 'Susperia' ve ardından 'Aquaman' gibi müzikler aklıma geliyor. 'Aguaman' parçasında da gitar solo da, David Gilmour'un kendi albümlerinde kullandığı blues sololarına benziyor.

'Snip Snap', Goblin'in 80'li yıllarda müziklerinde bolca kullanacakları caz, rock, funk ezgilerini ilk bu parçada kullanıyorlar. Senfonik bir albüme göre fazla caz-rock'a kaçan bir parça.

'The Snake Awakens Goblin' ile klasik anlamda İtalyan progresif rock atmosferi karşınıza çıkıyor. Yaratıcı melodik klavye ve folkik akustik gitarların biraraya getirilmesiyle 70'lerin italyan müziğini yakalıyorsunuz. Bu parçada klasik italyan progresif rock'ına güzel bir örnek oluyor.

'Goblin', klasik ingiliz tarzı senfonik progresif rock'ın anlayışında bir parça. Parçayı dinlerken YES, Camel gibi grupların senfonik yapılarını taşıyor. Cazımsı bas gitar, moog ve davullarla Camel'in müziğini andırdığı kadar Kaipa'nın müziklerini de anımsatıyor. Ancak parçadaki bas gitar daha çok Chris Square'a daha yakın; Goblin dönemin senfonik prog öncülerini kendi müziklerine aktarırken bunu kendi yaratıcılıklarını koyarak yapıyorlar. Tek söz ile, harika bir epik parça.

Son parça, kapanış; 'Dr. Frankestein'. Mükemmel bir caz-rock, senfonik müzik karışımı. Parçanın ilk dört dakikası caz-rock ve blues karışımı iken (SBB ile Modry Effect'i anımsayın) son iki dakikası saykodelik ezgilerle içiçe geçen senfonik bir yapıya bürünüyor.

Kapanış parçası için mükemmel.

Goblin, ilk başta dediğim gibi, italyan devleriyle birlikte pek anılmıyor. Belki bunda müziğe diğerlerinden geç başladıkları nedeni öne sürülebilinir ancak benim düşüncem Goblin, klasik italyan progresif rock'ından daha çok saykodelik ve elektronik sesler kullandıkları için ayrı tutuluyor yada ilk anda akla gelmiyor.

Her ne olursa olsun; ister klasik italyan progresif rock'ıyla anılsın ister korku-gerilim film müzikleriyle anılsın, Goblin bir klasik progresif rock grubu olarak dinlenilmeyi ve anımsanmayı hakediyor. 'Roller' albümü ise Goblin müziği için en açık seçik olanı.

1. Roller (4.38)
2. Aquaman (5.22)
3. Snip Snap (3.37)
4. Il Risveglio del Serpente (3.27)
5. Goblin (11.10)
6. Dr. Frankestein (6.00)

Süre : 34.14

Massimo Morante / Akustik & Elektrik Gitar
Claduio Simonetti / Org, Piyano, Klavinet, Minimoog, Synth (ses düzenleyicisi)
Maurizio Guarini / Piyano, Moog, Klavinet, Org,
Fabio Pignatelli / Bas Gitar
Agostino Marangolo / Davul, Perküsyon