Bu Blogda Ara

15 Ocak 2019 Salı

PFM - Cook 1974 Live


Premiata Forneria Marconi kısa adıyla PFM. 1966 yılında başladıkları müziğe 1972 yılında çıkardıkları 2 albümle italyan progresif rock'ının unutulmayacak gruplarından biri haline geldiler. 1972'de çıkardıkları albümlerin başarısı ve kalitesiyle adından söz ettirmekle kalmayıp, İngiltere'den davet alırlar.

Ertesi yıl, daha önce King Crimson ve ELP için şarkı sözleri yazan Peter Sinfield tarafından ilk albümlerinde olan italyanca sözlü parçalara ingilizce sözler yazılıp ELP'nin kayıtlarını yaptığı stüdyo'da yeni albümler çıkartılır. Grubun bu hızlı stüdyo kayıtları sonrasında konserleri de çoğalmaya başlar. Sonrasında durum İngiltere ve Avrupa ile sınırlı kalmaz, grup ABD'ye geçer. ABD'de verdikleri konserlerle TV'lerde gösterilir. 1974-1977 yılları arasında PFM bir italyan grubu olarak ABD'de fazlasıyla bilinen bir grup olur. 1977 yılında çıkardıkları Jet-Lag albümünden sonra ülkelerine geri dönüp başladıkları yere döndüler. 1977 sonrası çıkardıkları albümler 1972'de kaldıkları müziğin devamı niteliğindedir. Çok geçmeden de italyanların efsane müzisyenlerinden Fabrizio De Andre ile albüm yapıp konserler verdiler.

1974 yılında gittiklerinde verdikleri konserlerden bazı parçalarını biraraya getirip 'Cook' adı altında bir albüm ortaya çıkardılar. 2000'li yıllarda aynı albümün tekrar basımlarında aynı yılın konserlerinden farklı parçalar biraraya getirilerek piyasaya sürüldü. 

1974'deki bu ilk konser albümünde o zamana kadar çıkardıkları albümlerden farklı parçaları bir araya getirmişler. 2000'li yıllardaki albümler içinde aynı şey geçerli.

Albümdeki parçaların çoğunluğu ingilizce olsa da, aslında italyanca orijinallerinin ingilizce versiyonudurlar. 'Just Look Away''in 'Dolcissima Maria', 'Celebration''ın 'E Festa' olması gibi.

Albümün kayıtları güzel olsa da, belki de konserdeki atmosferden kaynaklı sesler biraz daha geri planda gibi duruyor. Özellikle ilk 3 parçada, ki yavaş tempolu ve duygusal parçalardır, enstürmanların seslerinin netliği bulanır gibi oluyor. O yüzden o parçaları stüdyo albümlerinden dinlemenizi tavsiye ederim.

Sonraki parçalar hızlı tempolu, belki de hızlı olmalarından dolayı sesler kulağa çok daha iyi geliyor.  'Celebration' (E Festa, bayram) parçasından itibaren albümün tadını çıkarmaya başlıyorsunuz.Gitar, bas, flüt, davul ve hammond'un seslerinin güzelliğini PFM kalitesi ve yaratıcılığıyla daha net duyuyorsunuz. PFM'in bir nevi marşı niteliğinde olan 'Celebration' parçasını en erken canlı kayıtlarından biri, ancak ben parçayı 'E Festa haliyle 2007 yılında uydu bağlantısındaki bir italyan kanalında kendi konserlerinde dinlemiştim. Doğaldır ki kayıt olarak çok daha iyiydi. 

'Mr. Nine Till Five' yada orijinal haliyle 'Generalle'; PFM'nin italyan folk müziği, rock ve caz'ı  mükemmel biçimde birleştirdiği parçalardan biri. Yine tempolu olması nedeniyle 'Celebration' parçası gibi albümden zevk almaya devam ediyorsunuz.


Hiç bir stüdyo albümünde olmayan sadece konserlerde çaldıkları 'Alta Loma Nine Till Fave', italyan romantik dönem klasik müzik isimlerinden Rossini'ye ait. Albümdeki hem kayıt olarak hem de çalınış olarak bence en iyi parça. Aynı zamanda parça 15 küsür dakikalık uzunluğuyla PFM'nin müzikal tadını fazlasıyla alıyorsunuz. Grup üyelerinin tamamının kısa yada uzun olarak soloları bulunan parça'dan, hem rock müziğin hem deneyselliğin hem de klasik müziğin tadını çıkartıyorsunuz.

PFM grubuyla ilk kez 2006 yılında tanıştım. Ancak o dönem krautrock'a odaklandığım için(Amon Düül II, Can, Neu!, Popol Vuh, Tangerine Dream, Novalis, Eloy, Jane, Birth Control, çoğunluğunun bütün albümlerini dinleyip bitirmiştim) italyanlara fazla özen gösterememiştim. Ancak 2009'da askere gittiğimde, kaçak olarak soktuğum mp3'ün içinde italyan grupları ağırlıktaydı. Bir önceki yıldan itibaren ağırlık vermem nedeniyle de asker dönüşü sonrası FB'daki arkadaş listemin büyük çoğunluğu italyanlardan oluşuyordu. Şuan ise italya'da yaşıyorum.

2006 yılında ilk tanıştığımda sanırım grubun dinlediğim ya 2. yada 3. albümüydü. Albümü iyi anımsıyorum çünkü Novalis'in 'Konzerte' albümünden sonraki albümdü. Albüm belki italyan progresif rock'ına alışmamı sağlamadı ama tanışmama neden ilk albümlerden birisiydi.

1. Four Holes In The Ground (7.22)
2. Dove...Quando... (4.30)
3. Just Look Away (8.05)
4. Celabration (8.55)
5. Mr. Nine Till Five (4.25)
6. Alta Loma Nine Till Fave (15.20)

Süre : 48.34

Jan Patrick Djivas / Bas Gitar
Franz Di Cioccio / Davul, Vokal
Franco Mussida / Elektrik & Akustik Gitar, Vokal
Mauro Pagani / Flüt, Keman, Vokal
Flavio Premoli / Hammond Org, Piyano, Mellotron, Moog, Vokal




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.